Baban Gidince Şiiri - Sadık Güler

Baban gidince işte o an anlarsın
Varlığındaki yerini,
Hani yaşarken kıymet vermediğin
Hani bir türlü sana huzur vermeyen
Hani her gün seninle tartışıp duran
Hani sırtında her zaman bir kambur olarak gördüğün
Öfleyip, pöflediğin o baban var ya
İşte onu gidince anlarsın.

Hani kesip attığın bir tırnak kadar değersiz olan O baban
Oysa o beğenmediğin baban tırnağına taş değse kahrından ölürdü
Hani bıktım artık dediğin
Hayatındaki en büyük engel var ya
İşte onu gidince anlarsın

Sen bilmen hangi lüks mekanlarda kahveni yudumlarken
O hastanenin yoğun bakımında bırakın artık gideyim diyordu
Bu kadar vefasızlığa başkaldırıp, dizlerinde kalmayan takatıyla bir an önce gitmek istiyordu
Koşuşturuyordu doktorlar etrafında
Hemşireler onu hayata döndürmeye çalışırken
Kimi şokluyordu kalbini
Kimi basıyor oksijeni, onu hayata tutundurmak için
Hani o baş belası baban var ya
İşte onu gidince anlarsın

Hatırlamazsın sen
Hani Sen doğduğunda ne kadar da sevinmişti
Gizli gizli mutluluk gözyaşlarını içine akıtmıştı
Sen küçücük kalbinle meleklere gülümserken, o baş ucunda seni seyre doymazdı
Ciğerlerini kokunla doldurmadan uyumazdı
Emeklemeye başlayınca
Ellerinden tutar yürütür
Omzuna alır sokak sokak gezdirirdi seni

Kurtuldun artık
Hayat başladığı yerden bitiyor bak
Senin dünyaya gözlerini açtığın o hastanede
Şimdi baban gözlerini kapatıyor aynı yerde

Haydi gözün aydın
Sen yudumlarken kahveni
Baban gitti
Haydi gözün aydın
Kurtuldun
Baban gitti artık
Baban gitti ve Sırtını dayayacağın bir dağın olmayacak artık

Baban gitti
Kurtuldun artık, haydi gözün aydın
Baban gitti ve bir daha geri gelmeyecek artık.