Babam Şiiri - Süleyman Kılıç 2

Bir yalnızlık hissi verir
Ara ara baba yokluğun
Ben yanındayken sen yoktun
ve sen yanımdayken çoğu zaman ben
Şöyle doya doya insan sarılmak ister
Değil mi ? En kalbi duygularla can evine
Hep hayaliyle yaşardım
En tatlı anında şöyle seni çok seviyorum demeyi
En hüzünlü sesimle
Telefonla görüşürken ağlamaklı sesin
Ve bir noktadan sonra kopuşun
Oğlum tek derdim sizsiniz
Siz iyi olun biz hep iyiyiz deyişin
Acılar içinde bile çok iyiyim ben hep iyiyim
Nakarat şeklinde cümlelerin
Kulağımda iyiyim demekle iyi ettiğini biliyordun
Son demlerde yanında ah yanında
Bir iki kelamda özetlemek ne güzel olurdu
Baba seni giderken biraz anladım
Anlamak mümkün mü?seni onu bilemedim
Akıllı babam dünya kendini sevdiremedi
Sadece sana
Sen ukbaya adamistin kendini
Son demlerde tüm evlatlarımdan razıyım
Hep razıyım diyordun
Baba senden biz zaten razıyız
Aksi ne haddimize...
Babam , Süleyman dedemden bana kaldı
Ve yine Süleymandan kalan bir Hasan kaldı .
Babam var ol ve hep var olursun
En derin ve en serin kalbimde
Ben senin yokluğunda kendimi buldum
Biliyorum her gün misafirimsin evimde
Baba
İki heceye sığmayacak kadar kocaman babam