Babacığım Şiiri - Ali Topcuoğlu

Gözlerin çağırmıyor beni
Oysa gözlerini hiç görmedimki
Nezaman bakmak istesem
Kavga ederdik göz göze
Aslında bütün savaşımlar sevgi içinmiş
Birbirimizi sevdik ama anlayamadık
Bunu sonradan öğrendim
Bugün sensiz ilk bayram sabahı
Çocukların en mutlu günü olmalı
Uykulu gözlerle etrafa bakındım
Seni evde göremeyince
Sanki yüreğime kurşun sıkıldı
Bir öksüz gibi boynum büküldü
Ellerim koynumda gözlerim ağlamaklı
Elini öpüp bayramlaşamadığım için
İlk defa fark ettim
Annem gülümsemeye çalışırken
İçinde çok ağlıyordu
Alnındaki çizgilerden anladım
Seni hiç görmeyen torunun
Seni sordu; sustum
Yüzüme baktı
Bir damlası yanaklarımı öptü
Bebek yaştaki çocuk anladı
Boynuma sarıldı;
Kaybetme korkusundan olacak
Seni öldü diyemezdimya baba
Senin yokluğun canımı acıtıyor
Seni öyle özledimki
Haykırmak istiyorum
Herkes duysun diye
Susuyorum utancımdan değil!
Yaradana isyan etmemek için
Zamansız gidişine alışamadım babacığım
Yüreğimde kıyametler koptu yine
Ve sesizce çıktım evden
Hava soğuk
Çıplak ağaçların dalları
Hazan mevsimini yaşıyor
Yaz ortasında yüreğim
Hafif hafif yağan yağmur
Ne diye yanaklarımı okşuyor
Şafak henüz yeni sökmüş
Belliki yaşam başlamamış
Yüreğimin her köşesinde sis
Sensizlik rüzgarı hiç dinmeyecek
Sokaklar hep yalnız
Sen yoksunya
Bütün canlar yok olmuş sanki
Tepenin yamacında
Ağaçların gölgesinde
Üzerinde ot bitmemiş mezar
Yapraklarla örtüşmüş
Islak taşlarının başında
Bir ben yapayalnız
Elimi açtım dua ediyorum
Kim bilebilirdiki
Dün mutlu geceler sensiz gelecek
Yaşam acılı,düşlerim öldü
Kalbim sende gömüldü
Yanındayım,seninleyim babacığım
Sensiz geçen ilk bayram sabahında
Hadi uzat elini öpeyim babacığım!
Yaşarken anlatamadıklarımı sordum
Kara toprağa sual olmaz; bilirim
Yinede sordum işte
Sessizliğin ortasında gözlerimden akan
Yokluğunun hıçkırıkları
Yüreğimde düğümlenen
Yaşayamadıklarımız;
İçimdeki yalnızlığı,fırtınaları dindiremediğim
Göğsüne yaslanıp ağlayamadığım için olmalı
Nedense birbirimizin yanında uzaktık
Birkerecik elele tutuşup
Yürümedik hayatın içine
Oysa başka çocukları görünce
Okadar çok kıskanırdımki
Anlatamaz; hırçınlaşırdım
Şimdi ise hınçlıyım
Bayram sabahı elini öpemediğim
Yüreğimin acısını dindiremediğim için
Seni hiç anlamamıştım babacığım
Sen ne dersen ben tersini yapardım
Çocukluk işte sen kızardın
Benimse çocuksu yüzüm kızarırdı
Başım usulca öne eğilirken
Haklısın derdim çoğu kere
Aslında sende bilirdin
Kendim gibi davranacaktım yine
Kavgalarımızda güzeldi be babacığım
Baba sahi sen neden yanımda değilsin?
Beraber gülüp eğlenemiyoruz
Bugün yaptığım yaramazlıkları
Kızdığım,kızdırdığın insanları
Neden sana anlatamıyorum
Birlikte niçin oynayamıyoruz
Yoksa zamansız gidişin
Bir oyunda
Yine benmi anlayamadım
Bunları düşünürken
Hayallere yanaşmışım
Farkında bile değilim
Gerçekler dikilince karşıma
Ellerim yumruk yumruk
Sensizlik çok zoruma gidiyor be babacığım
Kendime kızıyorum
Neden diye
Hangi baba isterki
Çocuğunun yanlış yolda yürümesini
Geçte olsa anladım
Banada baba diyen olunca
Bazen sen haklı, bazen ben haksız
Seni tanıyıpta tanımlayamadığım için
Bu bayram sabahında
Beni affet babacığım
Ben senin için
Kırkında bile olsam
Hala bir çocuk değilmiyim?
Beni affet babacığım beni affet...