Arzumda bir ses var ölmeden duymak
Kulağın duymayan hevesi oldu
Babacığım sözü kulakta tatmak
Hasretim özlemim beklentim oldu
Doğunca mutluluk geldi evime
Al bebek gül bebek kattım sevgime
Görmedim muradın küstüm derdime
Babacığım sözü hasretim oldu.
Başında bekledik olunca hasta
Uykusuz geceler geçerdi yasta
Derdimiz tasamız olurdu başta
Babacığım sözü tahassür oldu.
Ellere benzemez evlatlar sandım
Hata da kusur da olmaza kandım
Görünce isyanı derdime yandım
Babacığım sözü beklenmez oldu.
ALLAH şahidimdir vebal Allah’tan
Üç şeyi yapmadım kötü olandan
Mutluluk görmedim hiçbir evlattan
Babacığım sözü özlemim oldu.
Düştüm gurbet ele onların için
Hatamı günah mı gayri siz seçin
Doldurdum ömrümü kefenim biçin
Babacığım sözü duyulmaz oldu.
Bir kez babacığım denmedi bana
Umutlarım vardı evlat adına
Sevgim çok büyüktü sığmaz zamana
Babacığım sözü hayalim oldu.
Sağ iken öldürüp attınız beni
Kalmadı saygınız kırdınız beni
Ölmeden mezara koydunuz beni
Babacığım sözü lüksünüz oldu.
Tükendi umudum heves kalmadı
Kader buymuş beni mutlu kılmadı
Evlattan sevgiler mahşere kaldı
Babacığım sözü tabuta doldu.
Bilal Esen ………..25-08-2007
Kayıt Tarihi : 19.9.2007 14:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ŞİİRİN HİKAYESİ: Çok sevdiğimiz bir komşumuz vardı, Hüdaverdi bey, onun dört adette çocukları vardı ama son zamanlar da araları hep açık oldu çocuklarıyla. Konuşmuyorlar birbirlerine selam bile vermiyorlardı, çocuklarsa hürriyeti seçmiş babasız ve karışan katışan olmaksızın yaşamayı seçmişlerdi. Bu baba benim babam diyemeyecek kadar atalarına soğuktular. Bir nedeni olmalı dediğimizde ise babanın biraz disiplinli olması, çocuklarına başıboş hareket etmelerine sınırlar koymasıydı, emekli baba çocuklarından sevgi ve saygı beklerdi sadece. Onlar için gereken fedakârlıkları yapmak onların muradını görmek istiyordu baba Hüdaverdi. Her görüştüğümüzde de onların muradını görmediği için hep mutsuz hep üzüntülü ve dertliydi. Utanıyorum komu komşudan diyordu. Uzatmayalım geçen gün baba Hüdaverdi vefat etti. Koşup yanına gittiğimizde ise gözleri açık kalmıştı, yüzünde ki hüznünün izlerini derin çizgiler arasında belirgin bir şekilde görür gibi oldum. Ve işte bu şiirimi onun bana zaman, zaman anlattıklarından da esinlenerek yazdım komşum HÜDAVERDİ için. RUHU ŞADOLSUN..
Anne ve babanın kıymeti genellikle
onları yitirdikten sonra anlaşılıyor ne yazık ki.
Onların yerini hiç kimse dolduramaz.
Duygu yüklü şiirinizi ve şairimizi kutlarım.
Böyle hayırsız evlatları da kınıyorum.
Sevgi ve saygılarımla.
İnci Germenliler
Bune ya evlatlarmı baba demiyor aramıyor
üzüldüm doğrusu olacak işmi ben babamsız
bir tek günüm yoktu sağken şimdi kaybettim
nereye baksam onu görüyorum yerini hiç bir şey
doldurmuyor hala gazetesini okurken gözlüklerinin
altından beni izliyor gibi canım babam içim acıdı
duygularım düşüncelerim karma karışık oldu
bu şiirle çok pişman olurlar ama iş işten geçer
Tebrikler Tam Puan la Kutluyorum
Zerrin TAYFUR
bütün evlatlar bizim gibi
bir de dostlar sizin gibiyse hani
baba duymak, evlat duymak
bilmem nasip olur mu
hayat devam ediyor
gelen gidiyor ustam
TÜM YORUMLAR (24)