Babacığım Şiiri - Arife Bolat

BABACIGIM

Bu gece yine soğuk babacım,
Yine rüzgâr esiyor
Ve ben yine yumuşacık ellerini arıyorum babacığım
Biliyor musun dün seni anneme sordum:
‘Anne ne zaman gelecek babam,
Ne zaman ona sarılarak uyuyacağım,
Ne zaman yaramazlık yapınca
Kızacak bana’
Annemin önce elleri titredi babacığım
Daha sonra ağladı o da
Hani bir ülke varmış: Almanya
Hani sende diğer babalar gibi gitmişsin ya
Ama seni özledim babacığım,
Ama kokunu özledim babacığım.
Hani önceleri beni öperken bıyıkları batardı ya
Acıtırdı canımı
Şimdi onu da özledim babacığım.
Geçenlerde mahalledekiler pikniğe gittiler
Annem bizde gidelim dedi
Ben ağladım babacığım
Çünkü sen yoktun
Hani yan komşumuz vardı ya Ahmetler,
Dün babasını elinden tutmuş parka gittiler.
Ben tutamadım babacığım.
Sen Almanya’dan gelince ben de sana sarılacağım,
Gözümdeki yaşı silip sana koşacağım.
‘Baba annem ben olmayınca eline bir gazete alıp
Hep ağlıyor, niye babacığım? ’
Bugün o gazeteyi alıp bir amcaya okuttum
Trafik kazası yazıyormuş
Kamyon şoförü ölmüş,
Ama onun çocuğu varsa babacığım
Ha bir de o gazetede senin de adın vardı.
Ölmek ne demek diye sordum o amcaya:
Bir daha hiç gelmemek dedi.
Ben anlamadım babacığım
Daha sonra o gazeteyi anneme verdim,
Bana kızdı babacığım.
Ben yine anlamadım babacığım
Neyse şimdi annem gelir resmini görür,
Yine ağlar babacığım
Biliyor musun babacığım
Fotoğrafının kenarı yırtılmış
Ama hep koynumda taşıyorum babacığım.
Ama ölmek ne demek ben anlamadım
Bunu hiç anlamadım babacığım,
Bunu hiç anlamadım.
ARİFE BOLAT