Baba Ve Oğulları Şiiri - Malik Çekmegil

Malik Çekmegil
39

ŞİİR


0

TAKİPÇİ

Baba Ve Oğulları

Bir sonbahar öğleninde dolaşırken İstanbul'u,
Ve binbir hayalle yatıştırırken ruhumu.
Bir de baktım ki saate, ikindi yaklaşıyor;
Beni kötülüklerden neyh eden, benden uzaklaşıyor!
Hızlı adımlarla yürürken caddede,
Gözlerimle de bir minare arıyordum, ama nerde!
Sanki halâ fethedilmemiş bu memleket;
Sanki yasak Müslümana, namaza davet.
Böyle söylenirken kendi kendime,
Minaresiz bir mescid ilişti gözlerime.
Hızlıca geçtim abdesthaneye; buz gibi,
Suyu bari sıcak olsa; yok, demir gibi!
Allah'ın adını andım, başladım abdest almaya,
Bir nida koptu aniden, döndüm arkaya.
-Allah'a şükürler olsun, çok büyüksün ya rabbi!
Bir amca, yaşı da epeyce vardı hani.
İçimden dedim ki; amca tevekküle vardı, şükrediyor!
Yahu tamam da, niye dikti gözlerini; beni seyrediyor.
Sonra yaklaştı yavaşça; dedi "Oğlum kaç yaşındasın? "
Yirmi dört dedim; usulen de yer gösterdim, abdest alsın.
Gözleri doldu birden, dedi "Maşallah Maşallah! "
-Benim de oğullarım var; olmaz olsun, kahretsin Allah!
İhtiyar, işte böyle ağzı dolu dolu çocuklarına bela okudu.
-Biri liseden terk, diğeri de güya imam hatip okudu.
-İkisi de hayırsız, namussuz oldu çıktı hayatta!
-İyi babalık da yapamadım, aslında bende hata!

Malik Çekmegil
Kayıt Tarihi : 2.6.2016 14:34:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Malik Çekmegil