Baba'm Giderken Şiiri - Yavuz Değirmenci

Kırıldı dalları koca çınarın,
Çürüdü gövdesi özü değişti…
Kurumuş gözesi akan pınarın,
Şefkat ile bakan gözü değişti…

Hayatı çileyle,gamla yoğrulmuş
Sam yelleri vurmuş, çöle savrulmuş
Ömrünün Bahar’ı Kış’a çevrilmiş
Kar yağdı Temmuz'da,Yaz’ı değişti…

Derindi dertleri merhem yetmedi
Gündüz oturmadı, gece yatmadı
Har oldu gülistan bülbül ötmedi
Tatlı sohbetleri,sözü değişti...

Koskoca denilen Dünya oldu dar
Bakışları acı,bakışları zar
Yüzünde yılların çizgileri var
Benzi solmuş,gülen yüzü değişti...

Zindan gecelerin fecri çökünce
Daldı ufuklara,aldı düşünce
Parıldayan aynalara küsünce
Resim çekilirken pozu değişti...

Eskilere dalıp maziyi sordu
Görkemli günlerden hayaller kurdu
Bir adım atıp ta;bir saat durdu
Ömrünün yokuşu,düzü değişti...

Gam gelip te yüreğine dolunca
Türkü mırıldanır inceden-ince
Tutunacak ele, muhtaç olunca
Anama ettiği,nazı değişti...

Kıymeti kalmadı köşe bucağın
Çiçekleri soldu bostanın bağın
Altmış üç senedir tüten ocağın
Ateşi sönünce, közü değişti...

DEĞİRMENCİ gün batıma yaklaştı
Sessiz gemi ağır-ağır yanaştı
Ayrılık zamanı geldi ulaştı
On dört yıldan sonra yazım değişti...