Baba Dediğimde Şiiri - Adem Eken

Kardaş , kardaş babamdan yazmaya kelamın bitti mi

Baba dediğimde gök kubbemiz dayandığımız dağın erimeyen karı halil ibrahim sofrasının bitmeyen bereketi giderken iki damla yaş bırakıp geçti gitti

Üzerimdeki kol kanat gölgesinde ferahladığım kos koca bir çınar idi

Babalar bazen dağlar kadar sert ovalar kadar geniş pamuk kadar yumuşak

Ademin içindeki baba cömertkar merhametlimi merhametli dışa baktığında dünyanın kasvetindenmiydi ağır yükündenmiydi bilemedim göğe bakır yere taş idi

Ey ADEM büyüklerin kusurunu araştırıp görme derdi büyük olanın derdi kendine yeter birde sen dert üstüne dert verme neyine keder

Gölköyde doğup kartepenin ufkuda batan güneşim o hayatta iken kurduğum düşlerim bitmeyen hayallerim

Anadan babadan geçilmez onlar geçti gitti emanetleri bize devrettiler emanete hıyanet edilmez kardaş

Edilmez kardaş