Baba Şiiri - İdris Halup Kasap

Evel Allah sonra ana sonra sen
Karanlıkta yanan çırağım baba
Bu günlere beni sen yetiştirdin
Başım yüksek gurur kaynağım baba

Çok mutluyum senin adın taşıram
Ölene dek ben bununla yaşıram
Verdiğin akılla engel aşıram
Güçsüzlükte elim ayağım baba

Senden sevgi senden şefkatı aldım
Halsızlıkta kuvvet takatı aldım
Ne verdim ki zaten bin katı aldım
Varlığım sebebi kan bağım baba

Çocuk idim hep boynuna binerdim
İn deseydin ağlıyarak inerdim
Ben o zaman susar onda dinerdim
Koklardın öperdin yanağım baba

Küçük idim geceleri korkardım
Gelişini belker dört göz bakardım
Sesin duyar duymaz korku yıkardım
Yıkılmayan kale dayağım baba

Uşağ idim arkadaşım yetimdi
Bilmezidim babasızlık bitimdi
Sana yaranmadım bu hastetimdi
Kaçtığımda tek sığınağım baba

Sabah kalkıp namazını kılardın
Bazen şafak sökmeden yol alardın
Bizler için düşünürdün dalardın
Kalpte olan gözde ırağım baba

Bizler için bıraktın hevesini
Bunca emek biz ödedik nesini?
Tesbihin çekerken tık tık sesini
hala çığnar iki kulağım baba 

Kurban olam o mesed pıçağına
İşten dönen eldeki kan yağına
Sağ sola selamın dost sorağına
Meclislerde namlı yüz ağım baba

Evlat için ateşlerde pişerdi
Bazen yorgun argun gelip düşerdi
Benim babam mert yiğit bir beşerdi
Hastayken yatmayan sayağım baba

Kurban olam pıçağının sapına
Kullandığın kaşığına kapına
Var oldukça hep muhtacım kapına
Sevilen vatanım bayrağım baba

Karşında huysuzdum dolu kusurdum
O güzel günleri düşündüm durdum
Pişman oldum hep ah çektim baş burdum
Yatmamışım hala uyağım baba

Baba oldum anladım baba nedir
Kızmak sevgi için bir bahanedir
Babasız olan ev bir viranedir
Kalpteki o sevgi otağım baba
 
İdris der ki halup benim babamdır
Aşiretim özüm atam obamdır
Zemherir kışlarda sıcak sobamdır
Doldurur boşluğum ferağım baba