Baba Şiiri - Mehmet Kart

Baba ben şimdi dağların içi gibi doluyum
Hazırım patlamaya bir dolu havan topu gibi.
Sıksam,suyu çıkmaz belki taşların
Ama vursam inletirim karşımdakini
Kapıları çarparak atar yaptığım zaman
Ağladığım zaman
Yüreğin yanar,gözün dolar
Sen bağırırken
Belki de kendin bile hiç fark etmeden
Sisli bir kış geçer dolaştığın caddelerden,sokaklardan
Titrer yerin yüreği korkuyla Senden.

Sen şimdi,
Şimşeğin çaktığı yer gibisin baba
Çok sesli,bir hayli huysuz,
Yağmurun Sel olduğu yer gibi.
Her sabah,yaktığında Sigaranı bitmekte olana hayatına,
Bir kartal geçer gözlerinin ucundan,
Tıpkı Küfürlerin gibi,
Sen Şimdi,
Ağacın Yaprak döktüğü yer gibisin baba
Sensin yükselten,tecrübenle emeğinle beni.

Baba Sen şimdi çekilmeye hazır bir nehir gibisin
Huysuzluk verensin belki geçtiğin yollara,kaldırım taşlarına
Bende Senin gibi Olacağım baba,
Sen göçüp gittiğinde buradan.
Oğul Olmak, güzel bir şeydi inan,
Senin Denizinde yüzmek gibiydi,
Ama Çekilince Deniz Kendine deniz yaratacağını bilmekti..

Senden aldığım Sır Buydu baba,
Kimselere Söylemedim Söylememde
Geri kalan Ömrümde
Aldatmak Her Erkeğin Tecrübesiydi....

On Yedinde var mıydın Eve Bakmak zorunda kaldığında
Okumaya hevesin varmış sen öyle derdin ya
Ama Girmişsin İşte bir ana bir bacı uğruna
Dayanamamışsın ya Rezilliğe
Bu Saçma Salihli Sokalarında...

Baba ben aşık oldum,
Sanma öyle çeşit çeşit sevgilim oldu.
Sen Beni hep çapkın Sandın ama
İlk Onun Gözünde kayboldum baba
Onun yüzünden kanıyor içim,
Onunla Yanar durur..

Bir Kurşun düşün baba,
Sıkılmış birden bire gövdene
Ve saplanmış Kalbine,
Annem gibi işte baba
Onu bir ömür boyu taşımaya Mahkum gibi hissediyorum her anımda..

İşte Böyle baba,
Anlamışsındır sen beni,
Yaşamışsındır sende benim gibi
Az değilmişsin sende Anlatıyorsun ya bana hep
Neymişsin sende Öyle On altında on yedinde...