Baba, Şiiri - Ziya Arifoğlu

Kadrin, kıymetin bilmedin,
Zevki sefa sürmedin,
Haram lokma yemedin.
Niye böyle oldu baba?

Sen bir cevher idin.
Azminle zorları yendin.
Bülbüllerden de şendin.
Yakışmadı sana baba.

Çok çalıştın, çabaladın,
Bizi adam etmekti maksadın.
Okumalara yolladın,
Olmuştu dileğin, muradın.

Hani bizler canındık,
Hüseyin, Sultan kanındık.
Anladım ki çok yanıldık.
Ölüm sana uymaz baba.

Hatice’yi çok severdin,
Sonunda gelin verdin.
Birden çoğaldı derdin,
Neden böyle oldu baba?

Şefkat, Turan büyüdüler.
Mutluluğa yürüdüler,
Annemle güzel göründüler,
Göremedin bunu baba.

Torunların bir bir oldu,
Bizlerde mutluluk boldu.
Bazan yolun kötü yoldu,
Bu yola çıktın baba.

Bir gece çok öfkelendin,
Turan’a kötü ilendin,
Gidip Hüseyin’de dinlendin.
Niye Sultan, Bektaş’a direndin baba?

Ziyai senin eserin,
Bizlere verdin gamın, kederin.
Allah'ıma yakarır dua ederim.
Nur içinde yatasın baba.
Ziya i 17 eylül 2012