Azizim 1 Şiiri - İsmet Murat Müçtehit

AZİZİM 1
Nasıl başlıyayım bilmem ki söze,
Kimse aldığını vermez azizim.
Gasp eder; suçunu yükler öksüze
Dürüstlüğe aklı ermez azizim.

Bedenen müslüman görünür amma,
Yüreği küf tutmuş, zihniyet humma,
Ahir akıbeti, dersen muamma
Hiç kimse sözünde durmaz azizim.

Menfaat arayıp, şöhrette şanda,
Yalakalık yapar, düğün nişanda,
Velakin yanılıp düştüğün anda,
Bir kere arayıp sormaz azizim.

Millet mi uyanık, biz mi çok safız,
Şirretlik ilmini eyleyip hıfız
Kendi adamını kollar muhafız,
Kanayan yarayı sarmaz azizim.

Her gün yaşıyoruz şok üstüne şok,
Garibin halinden anlamıyor tok,
Ar perdesi yırtık, ahlak zaten yok,
Merhamet iksiri karmaz azizim.

Müçtehit ne yapsın söyleyin hele,
Basireti bağlı, vicdanı kele,
Hoca gibi maya çalarken göl'e
Gözleri gerçeği görmez Azizim.

İsmet Murat Müçtehit)
Halk Şairi