Aziz Pınar Şiirleri - Şair Aziz Pınar

Kış geceleri bitmez,tükenmez karanlıklar
Sessiz dolanır karlar,sessizdir hıçkırıklar
Kimse bilmez odamda sana sarıldığımı
Hayalinle baş başa böyle ağladığımı...

Bir Nisan yağmuruydun gürledin yağdın geçtin
Ne toprak kanabildi susuzluğa nede ben
Bahar çiçeklerinden süzüldün aktın geçtin
Ne yaprak kanabildi susuzluğa nede ben...

KAYBOLUŞ

Beni unuttu baharlar
Kuşlar,çimenler,çiçekler
Ben yarınları unuttum
Hangi yönden gelecekte

Ne olur sönmeyin yıldızlar
Kaybolup gitmesin ay
Güneşim doğana kadar
Yalnızlığımı paylaşın...

Kaç mevsim,kaç bahar gelip geçecek
Özlem durağında seni beklerken
Ha bugün,ha yarın ömür bitecek
Ümit dünyasında seni beklerken...

Yollar sana çıksa yürüyemem ki

Önce gözlerimi tutsak etmelisin
Sonra ellerini ellerime hapis
Ben sana köle olmalıyım
Sen bana cariye...

Bir bitmez uykudur dalıp gittiğin
Karanlık sabahlı olur geceler
Çizgili pijaman,pamuk yatağın
Tanrı affederse günahlarını
Dilerim cennetin olur toprağın...

Kaderin elinden gelir yarınlar
Dökülür yoluna yaşar gidersin
Gecenin sonunda güneş hep doğar
Yedi renginde de olmak istersin…

Kaderin elinden gelir umutlar

Seninle saatler hızla geçiyor
Doğan güneşmi şu çabucak batan
Günleri ayları sayıp dururken
Ne çabuk olmuşuz birbirimizin...

Bak işte terlemiş avuçlarımız

SORMAYIN

Sormayın dostlarım ayrıldık işte
Bir bahar dalıyken sarardık işte
Bulutlar tutmadı düştük toprağa
Rüzgara kapılıp savrulduk işte…