Aziz Pınar Şiirleri - Şair Aziz Pınar

Kırılıyor dizlerim peşindeki yollarda
Işığı arıyorum gözlerim kararıyor
Engellere takıldım sensiz geçen yıllarda
Sende tan ağarırken, bende güneş batıyor.

Kanayıp duran yaram, sensiz geçmek bilmiyor

Önce Çerkezköy desem,Hayrabolu darılır
Muratlı,Malkara'yı Şarköy'ünü anlatsam
Sonra Ereğli desem,Çorlu,Saray darılır
Ayrılmaz birbirinden ilçelerin TEKİRDAĞ...

Raidestas,Rodosto,Osmanlıda Rodosçuk

Bu ne gürültü, ne var ne oluyor yukarda
Ne söylenip dururlar insanlar başucumda
İçime işlemekte soğuk yağmur suları
Neler yazılıdır acaba mezar taşımda...

Sen o ilkbaharda açtığın yerde
Sen orada kaldın.

Yazlar, kışlar geçti
Sıcak, soğuklar
Sarı sonbaharlar.

Mesela bu akşam seni anarken
Gittiğin aşkımla dönsen mesela
Özlemin içimde yanıp dururken
Vuslatı gönlüme versen mesela…

Mesela ayrılıp gitmemiş gibi

Geceleri kandil kandil gökyüzünde
Yolcuya ışık, aşığa ümit verirsiniz
Her sabah bir yerlere kaybolur
Ölürseniz nereye gömülürsünüz..

Bu sular hatırlatır, birlikte kurulan hayalleri
Kah Meriç, kah Ege sularının öte yakası
Birbirlerine bakarlarken kendi kıyılarından
Gördükleri kendi yaşamlarının çağrısı

Sıcaklığına dokunur parmak uçları

Bu güneşli yer, bu tepede
Ilgıt, ılgıt rüzgar esiyor
İki aşık konuşuyor
Gözleri birbirinde...

Aşağıda deniz masmavi

Güneş dağlara vurunca
Zirvede karlar eriyor
Aydınlığına bakınca
Ruhuma sevdan akıyor.

Pırıldıyor tüm kayalar

BİLİRİM

Ben sana gel desem de bilirim dinlemezsin
Belki dönmek emelin,dedim diye dönmezsin
Kapılar kilitlendi bunu bilde kaybolma
Nereye döneceksin düşünür bulamazsın…