Azına Bile Razıydım Şiiri - Yusuf Maral

Ben senden saganak nisan yağmurları beklemedim inan
Bir gülüşün kafiydi ,kurumuş bütün çiçeklerimi açtırmaya.
Şu dört mevsim ömürde kış güneşi kadar ısıtsan yeterdi içimi
Kim istemez ki sevdiğinin saçlarını okşayarak uyumayı
Dizlerine uzanıp sonsuzluk hulyalarına dalmayı
Oysa ki ben uzaktaki varlığını, sesindeki sıcaklığı bile nimet sayıp,
Öpüp başının üstüne koymuş adamım
Yüreğim acısa da vazgeçtim sana sarılmaktan
Burnumun direği sızlarcasına kokunu içime cekmekten vazgeçtim
Seninle uyuyup, seninle uyanabilme hazzından vazgeçtim
Günaydınlarından, iyi gecelerinden vazgeçtim
Aşk yürekte durduğu gibi yaşanmıyor sevgilim
Bi kere değmeye dursun dudakların,
Ellerin bi kerecik dokunmaya görsün
Bırak ateşini korunu, külünü bile savuruyor
Sevmesen de olurdu sevildiğini bilsen
Gelmesen de olurdu beklendiğini bilsen
Şimdi ben adımı bi kerecik olsun sesinden duyabilmek için neleri feda etmezdim ki
Okyanus olsan bana bir damlan yeterdi
Ben senin azına bile razıydım
Oysa şimdi sadece hiç'inle kaldım