Azad Kara Seyrek Şiirleri - Şair Azad Ka ...

Otobüs tarife değiştirdi
Köprüyü geçtik otobüs tarife değiştirdi
İki yakada bir ip
İpin üstünde ifrit
Kornalar çaldı sık sık
Otobüs tarife değiştirdi

Karnımdan başlayarak tüm vücudumu ve sonra tüm zihnimi saran bir suçluluk hissi.
Kendim olduğum için gibi sanki.

Ben bu kadar acıyla olsa olsa anca şair olurum.
Ama kimse şiir de okumuyor artık.
Eski bir kaç bilindik şiir var kulaklarında
Her acılarında onları çalıyorlar
Tekrar tekrar onlara sığınıyorlar.
Ama unutuyorsunuz ki arkadaşlar !

Gelmezdin
Ben seni tanırım, gelmezdin.
Eski kırıklıklar, olduramayızlar hep bir bahaneler
Kırıldığından bahsederdin, bir daha eskisi gibi olmazlar falan
Ve benim eski sevgiline oynamaya başladığım dakikalar
Sen kapıda asılı gururunu alır da kontesçe

Bir betimleme düşün ki hiçbir detay olmasın içinde ve kopuk olsun zamandan evvel zaman içinde.
Serin ve ruhu okşayan bir rüzgar esmesin bir haziran akşamından ve çevirmesin gözlerini tüm endişeler üstüne.
Üzerindeki ölü toprağını kürekle at üstünden.
Dünyanın öbür ucuna ışık hızıyla yollayabildiğin işe yaramazlık ve çaresizliğin fişini çek, ışığı söndür
Ya da yalanlardan bir karadelik ol ve çek ışıkla birlikte ayağına dolanan doğruları içine, sonra üfle
Bir sigarayı daha küle çevir

Savaşlar kısa başlar yavaştan bu toprakta
Çatılır kara kaşlar kan durmaz aksın deyu
Kör bir göz beyaz saçlar kaldı bir tek hayattan
Medeniyet kara taçlar başıma taksın deyu
Arap Kürdü yaktırır, German Musevi haşlar
Antartika'da kışlar daha tez kalksın deyu

Bir yazı var yazılması gereken,
Ve kafamda iki kadın.
Birinin bedeni hemen komşu bedenime, vücudu terlediğimde soğuk, ruhu alabildiğine sıcak.
Diğeri içinde ruhumun.
Baktığım her yere mıhlanmış yüzü.
Bedeni bu çevrede

Tanrım,
Mucizelerini esirgeme benden…
Dünya,
Benden manzaralarını..
Ben,
Beni benden esirgeme.

11. gün
Evet. Cipralex günlükleri 7 yıl aradan sonra yine sizlerle.
Çünkü yapamıyordum. Çünkü dayanamıyordum artık. Çünkü gözümü açar açmaz başlayıp gece yatana kadar hatta uykularımda dahi peşimi bırakmayan korkularla boğuşuyordum. Çünkü bu boğuşmalar her gün ve her gün öyle yoruyordu ki ruhumu ben onları düşünmek dışında hiçbir şey yapamıyordum. Konuşamıyor, bakamıyor, gözlerimi açamıyordum. Karnıma kasılmalar girmeden nefes alamıyor, bir şeyi 3 saniyeden fazla düşünemiyor ve kendi iç sesimi dahi duyamıyordum. Öyle büyük acılar çektim ki, Allah varsa şayet lütfen kimsenin başına vermesin böyle azılı bir celladı. Öyle utanıyordum ki kendimden, öyle umutsuzdum ki yarından, öyle korkuyordum ki her şeyden inan bana dostum ölmek dahi istemiyordum. O yüzden eski dostuma geri döndüm, tabii ki onu da terk etmek için. Ama emin değilim. İlki karıştığı an ruhuma öyle bir sustu ki beynim ve ruhum öyle bir ivmeyle geri döndü ki bedenime ve bakışlarım göz kapaklarımın arkasına, tamam dedim, sonsuza kadar sürse bile bu hissiziyat o yine de yanımda olmadı içimde. Annemin gözlerine bakamıyordum ve buna iyi gelecek her ne varsa ona razıydım. Şu cümleleri yazarken anlam ilişkisi kurabilmek ve bir sonraki cümleyi düşünebilmek ya da bir buzdolabına bakarken yalnızca o buzdolabını görebilmek ne demektir ancak şuurunu kaybedenler anlayabilir. Umarım anlamazlar. Ona geri döndüm çünkü her şey suretin suretinin suretiydi ve ben hayatımı öylece uzaktan izliyordum sadece o transparan perdenin ardından. Artık dokunamıyordum bile ona. Ona geri döndüm çünkü gidecek başka bir yerim kalmamıştı ve ben herhangi bir yerde de olmak istemiyordum zaten. Ona geri döndüm çünkü kendime gelmem gerekiyordu ve ben nasıl yapacağımı bilmiyordum. Savrulup duruyordum kendi içimde.
Ve kafamı vuruyordum hiç tanımadığım taşlara ulan canım acıyordu. Ben de en iyi bildiğim şeyi yaptım. Geri döndüm terk etmek için.

Emin değilim ama sanırım bu kadar oldu. 59 gün.
Tam 60 değil çünkü 2 ay önce yarın gitmiş olmalıydım doktora ve o mucizevi hapları bana o kadar süre önce vermiş olmalıydı.
Aynı gün mü almıştım ilaçları? Geçen ay kaç çekiyordu? Yada o gün aldıysam eğer ilaçları, o gün mü kullanmaya başlamıştım emin değilim ama 59 güzel bir sayı gibi geldi bana ve olsa olsa o kadar olurdu işte.
Hem birkaç gün geriden geliyor olsam, bugün 62-63 hatta 65. gün olsaydı ne olurdu ?
Birkaç günde ne değişebilirdi ki hayatımda kronolojiyi bozmuş olmam ciddi bir sorun yaratsın?
Birkaç senede ne değişmişti ki birkaç günde bir şeyler değişebilsin. Annelerinin bile ayırt edemeyeceği kadar aynıydı işte hepsi. Mürekkebi giderek biten bir fotokopi makinesinde her biri bir öncekinden daha buruşuk ve yırtık sayfalara çoğaltılan silik kopyalar gibiydi her günüm.