60.Gün
Kaçıncı gün olduğuyla ilgili tartışmaları dün noktaladığımı hissettiğim için bugün gönül rahatlığıyla bir ‘60’ yazıp çok da üzerinde durmadan geçebiliyorum çok şükür ki bu kısmı. Bugün o kadar çok şey oldu ki hangi birini anlatacağımdan emin olamadım o yüzden önem sıralarını kendileri belirleyecekleri şekilde aklıma gelen ilk üç olay üzerinde durmayı adil olmasa da samimi buldum. Gaffar uyandı sonra kahvaltı yaptık
(Sanırım çok da önemli olmadıkları ya da aşırı önem arz ettikleri için fazla stres yaptığımdan dolayı olayı orada noktalayıp devam etmemişim. Canım sağol sun ama neler oldu ben de merak etmiyor değilim.( Ne demek sen hatırlamıyor musun dostum benim hafızam senelerdir 4 saniye))
...
Bir tüy koptu sonra bir kuşun kanadından
Bir çocuk buldu onu geçilmez havasından
Taktı sonra o tüyü saçları arasına
Dedi ben de kuşum hadi beni de vurun.
Dudakların, dudakların bu kadar uzak olmamalı susuyorum.
Bırakın şimdi petrol rezervlerini, küresel ısınmayı, bilmem kaçıncı dünya savaşını,
Ey insanoğlu! Size çok daha büyük bir sorundan bahsediyorum.
Şu üzerine bastığınız toprak var ya hani bildiniz mi ?
İşte onun çok da uzak olmayan bir parçasının üzerinde o,
Ama ben onu göremiyorum.
Ben de uyanmak isterdim eğer
Bilseydim günün bana seni getireceğini
Bilseydim bugünkünden daha azını götüreceğini
Ben de isterdim uyanmak bir ağustos öğleden sonrasında seninle
bilseydim eğer aynı durakta karşılaşacağımızı
Durmazdım evde
Sen uyudun, geç olmuştu zaten çok bile kalmıştık başbaşa.
Ben de bir şarkı açtım, annemi dinledim, bir sigara sardım.
Kedim acıkmıştı onu besledim, kardeşime sarıldım.
Bir kaç travmam vardı çocukluktan onları çözdüm
Bu arada iki sigara daha içtim
Gördün mü sen uyurken nasıl da işliyor zaman.
Bugün şey oldu. Kendimi aşırı yalnız hissettim ve bunu gidermek için açtığım her kapı kendinden fazlaca emin bir rüzgarla suratıma kapandı. Sinir bozucuydu. Sonunda buna bir çözüm bulsun diye tanrıya bile şikayette bulundum. O da bana kendimi gönderdi sanırım ki şu an yazı yazıyorum. İyi de ben kendimi istemiyorum ki, çok sıkıldım ben kendimden. Başkalarıyla hatta mümkünse kadın ve mükemmel derecede ateşli birileriyle sohbet etmek, tanışmak ve hiç beklemediğimiz bir şekilde baş döndürücü bir yakınlık kurmak istiyorum. Bunları kendimle yapamam. Yapsam dahi aynı tadı vermez ki zaten ben de biri tarafından ama istediğim biri tarafından ciddi anlamda değer görmeden kendimle olan mesafemi katedebileceğimi düşünmüyorum. Oturup dinlemicem bile büyük ihtimalle kendimi sıkıcı gelecek konuşmalarım. Çünkü başka biri dinlemeye tenezzül dahi etmemiş ben ne edicem. Kadın gibi düşünüyorum sanırım. Birine talep ne denli fazlaysa onlarda sıraya girerler. Götü yiyen kimsenin konuşmaktan keyif almadığı duygularını kontrol edemeyen ve yayvan ağızla konuşan bir ruh hastasını sevsin. Herkes sever başarılı ve sorunsuz insanları. Biri beni sevebilir mi? Çürüyorum çünkü ben.
Galaksinin en güzel sandviçleri
Kadıköy'ün her köşesinde tanınma telaşı
Çimlerin her köşesine saçılmış aşk
Kalabalık ama yalnız insanlar
Galaksinin en güzel iki dakikası
Ya kendime gelmem gerekiyordu,
Yada çok uzak bir yere gitmem.
Bende kendimden uzak bir yere gittim.
Kız dedi ki:
Kolay olabilseydi şu kahrolası zamanı büküp atmak yanında
Ne vardı dursaydı kollarının arasında huzuru yaşarken
Ah ne şerefsizdir zaman
Öyle ince yerden kandırıp çekip atar ki gülücükleri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!