Az Gül Ama Çokça Ağla

Cahil cesur olur derler;
Belli sen bir cahil kulsun!
Müzmahilken tüm değerler;
Yoksa alim nasıl gülsün?

Dert bir değil beş değilken;
Yaşıyorsun hep pürneşe?
Dinin başı hoş değilken;
Oluyorsun sen dört köşe?

Dağ misalken halkın derdi;
Olmuyorsun hiç mükedder?
Dini bütün olan ferdi;
Nasıl üzmez onca keder?

Yanıyorken gamdan vatan;
Çok rahatsın her nedense?
Öyle çok ki senin hatan;
Azdır sana her ne dense!

Heder iken eşin dostun;
Uymaz sana ifrat sürur?
Madem vicdanlı bir dostsun;
Dost bu halde nasıl durur?

Veballerin dağ misalken;
Çok ağla da, fazla gülme!
Her fiilin, bir ihmalken;
Bu hal üzre sakın ölme!

Mühmellere yokken felah;
Gamsızlığın akla ziyan!
Demiyor mu sana Allah;
Kulum fırsat varken uyan!

Karanlıkken sana ati;
Cümbüş yapma gündüz gece!
Göz görmeden son saati;
Cevap bulsun şu bilmece!

Abdullah Toroslu
10.04.2013-İzmir