Güneş yine kıskanıyor parlayan çehreni
Bir füsun belliyor seni hercai menekşeleri
Şuurlar bozguna uğruyor,ram oluyor ruhum sana
Öte alemde yok kurtulmaya yer, mukadderinle gel bana
Bir emelim var bu cihandan gitmeyen
Nerdeydi hayalini kurduğumuz gül bahçeleri,
Hasretiyle kokladığımız rayihanın mazisi?
Nerdeydi kelamını ettiğimiz mesut yarınlar,
Yolunu gözlediğimiz hayalı imtihanlar?
Nedendi hayali kurulan serin meltem,
Ruhum,ruhundaki tutkuyu anladığında
Kendine bir yol açar,hayallerine kanadında
Hayatı doyasıya yaşar, özgürce uçar
Tüm engelleri aşarak, mutluluğa kanat takar
Ruhun, ruhumdaki enkazı görünce
RÜZGARINDA KAPILMIŞIM
Gülüşü bir yabancının
Çaldı benden sevdiğimi;
İçimde biriken zehir
Aşkımı öldürdü
İçimde kara kara dağılmış bulutlar
Gamlar sinmiş kalbimdeki maviliğe
Eşiğindeydi ecelin,susardı sevdanın emriyle
İlham gibiydi gök,kızılın ahengiyle
Kulaklardan çıkmazcasına bağıran sen
Leylalığına tutulmuştu derya bahçelerinde
Gece gündüz zikrettiği mehtabına
Atfetmediğin kalbindeki aynaya
Tutulmuştu,tutulmuştu yekpâre aşklara
Esir olurdu ruhunun gölgesinde
SENİ GÖRÜNCE
Her köşede bir izin var
Ne zaman görsem seni
Gelir hatrıma aşk çeşmeleri
Ömrüm ömürdür sana
Rüzgarındır beni benden alan
Bazen de sevgisizliğiyle mahkum eden
Her zaman gözleriyle esir alan
Ama fazla söze gerek yok
Düşünürüm gecelerce
Bitip güneş doğuncaya kadar
Redifler durağan,şarkılar sessiz,
Bir vakit kan ağlıyordu yürek.
Göz yumuyordu ruhun enkazına,
Sessiz bir dildara kan ağlıyordu yürek.
Neden durağandı redifler,suskundu şarkılar,
Meshur oldum ay yüzüne
Ben miydim ışığını veren ?
Sabi aklına,temiz kalbine
Kul oldum ışığı sönmeyen gözlerine
Sen miydin hislerimi muhassar kılan ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!