Ey cananım,içimdeki gönül yangını kime ?
Elem-i aşkımı sevmişim ezelden beri
Geceler suskun,yıldızlar tanıkken bize
Kör cihanda bulmuşum seni
Yıllar geçse de durmayan bu sevda
Ruhum alevinle söner bu vakit
Göremezsin heybetinden dağların
Duyamazsın aşkından nehirlerin
Fark edemezsin siteminden rüzgarların
Açardı her gülümsemende bin hercai
AŞK KIYISI
Seni gördüğüm zaman
Bağırarak susuyor içimdeki duman
Sen diye çırpındım içimde
Seni haykırdı bu dudaklar köklü kalbimde
Aşk mektupları
Defaatle yıktın kalbimi
Kör dünyada görmüşüm seni
Temiz kalpler kirlenirmiş şafak söverken
Benim kalbim temizlendi,şafaklarda siman süzülürken
Aşk neydi ?
Minvalinde yetmeyen kalemler
Yetmeyen muhassar hisler
Harpten harba direnen
Gözdeki cevahir sevinçler
Ay doğmadı bu gece
Düşmedi o meçhul ışığı caddeme
Yağmurların pusladığı camlar,
Gül bakışlı sevdalar
Sonundaki ışığı gözlüyorlar,bekliyorlar
BENİ BİL
Dostluk bağımızın dalları ulaştı
Renkleri oldu türlü biçim
Belli değil ki sahici dost kim
Fecirden çıkan bir ışıktı dostluğumuz
BENİ BU SOKAKTA BEKLETEN
Sevgindir beni bu sokakta bekleten
Gözümde yaş
Kalbimde sızı
Nerdesin gönlümün sultanı
İki beyaz gölgeden türeyen aşk
Nahoş bir edayla söndü ruhlarda
Yolunu çok gözledi aşk
Mahtum vurulmuş simalarda
Durağan kalbin,hurafe ışığın
Aman etrafı sarmış ki bir koku
Güzelliğine benzetme bulmak çok zor
Yağmurla buluşmuş güneş nuru
Bir bilsen garibim dönmüş maziye
Nasıl bir sükûttur bu ağlak ruhum ?
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!