Ben doğduğumda sen gitmişsin baba. Sıcaklığını hissetmeden, sevgini yaşamadan sessiz sedasız istemeyerek bizi bırakmışsın.
Ama biliyorum ki elinde olsaydı bırakıp gitmezdin bizi. Biliyorum ki bir ömür boyu sarıp sarmalardın.
Daha çocuktum ben;
Hiç bir şeyin farkında değildim ama; anne sevgisinin, baba sevgisinin doruklarında yaşıyordum bir tek hatırladığım o.
Sen giderken,
Bırak avuçların avuçlarımda kalsın
Gözlerini gözlerimde
Bırakıp ta öyle git
Gülüşlerini usulca
Yüreğime bırakıp,
Biraz dışarıda dolaşmaya karar vermişti. Nedense akşamüzeri saatlerinde içine sıkıntı giriyordu.
Evlerinin bir alt sokağında bulunan parka gidip biraz nefes alayım diye düşündü.
Parka geldiğinde yaşlı bir kadın dikkatini çekmişti. Bir banka oturmuş sessizce ağlıyordu. Gözlerinden oluk, oluk yaşlar dökülüyordu. Hayata isyan eder gibi bir hali vardı.
Sormayın a dostlar
Bugün yas yeri yüreğim
İçim sızlıyor, yüreğim kanıyor
Bu gün güzel bir şey
Beklemeyin benden
Güzelliğe ait bir şey
Gideceğini öğrendiğim de,
Soldu çiçeklerim, kurudu yapraklarım.
Aldım umutlarımı attım denize
Boğazıma düğümlendi bir şeyler
Kaldım öylece, bir tarafım boş,
Bir tarafım öksüz.
Bir yaprak gönder bana
Bir koruluktan koparılmış olsun
Hiç değilse evinden yarım saat ötede
Sen oraya dek yürür güçlenirsin
Bense kalkar teşekkür ederim sana
O güzel yaprak için…
Aynanın karşısında donakalmıştı. Bir taraftan gözyaşlarını akıtıyor. Bir taraftan da hayatını sorguluyordu. Artık kendini bile tanıyamaz duruma gelmişti. Aynalar mı yalancı yoksa ben mi yalancıyım diye geçirdi içinden.
Bir bardak su, elinde bir avuç ilaçla duruyordu öylece. Hayata son bakışım dedi.
Gözüne sürdüğü rimel akmış, yüzündeki çizgilerin arasına girmişti.
Zaman bu kadar çabuk geçmiş olamazdı. Daha dün çocuktum. Annemin babamın kollarındaydım. Bugün nasıl oluyor da yüzüm çizgi, çizgi olmuştu.
Hiç bir şeyim kalmadı ki yaşama tutunmak için. Yapayalnızım hem de çok yalnız derken hıçkırıklara boğulmuştu.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!