Ayrılık ve Ümit. Şiiri - Halil Müftüoğlu

Bu ne şiddetli rüzgar dallarım hep kırıldı.
Bu ne tahakküm ya rab omuzlarım ağırdı.
Bir tarafta mutluluk bir tarafta hezeyan,
Bu şiddetli azaba dayanırmı bilmem can?

Çokmu beklerim bilmem derdimin çaresini.
Hicran,sen ne zalimsim tevhidin yokmu senin.
Gel açma aşık ile maşukun aresini,
Ne zaman verir mevlam çaremin çaresini?

Doğarken hergün güneş ben batmış olacağım.
Sen ışıksan geceme o zaman çıkacağım.
Uçan kuş esen rüzgar seni getirir bana.
Ben seni seviyorum bilmem yetermi sana?

Uzun yıllar ben senle mutluluğu tatmıştım.
Sevenler hiç ayrılmaz ben öyle zannetmiştim.
Teselli bulmaktayım senin mert sözlerinle,
Her gün yaşarım seni yaşaran gözlerimle.

Bekleyeceğim seni verdiğin sözü anıp,
Geleceksin diye hep yoluna bakacağım.
Çıkıp gelmezsen eğer aşkınla her an yanıp,
Bir gün ebediyete sevginle akacağım..

30.12.1983.

14.01.2010 tarihinde www.geenelhaberler.com.Sözün sultanlarıköşesinde yayınlanmıştır..