Ayrılık Şiiri - Hüseyin Özdemir 2

Artık sen mağdur ben ölü
Hayat gösterdi bize meçhul yüzünü
Sarardı gönlünün ulaşılmaz gülleri
Artık sen sonbahar ben rengindeki ölü
Hiçbir baharıyla can lütfedemez bize dünya

O nazın ki merhametler yeşertirdi ruhumda
Lakin yaramadı vefasız kullara
Bak kara çalılar bıraktılar aramıza
Artık sen mağlup ben esir
Ahirete kadar ayırdı bizi dünya

Ağlamak karalar bağlamak nafiledir
Gurbet yollarına sitem etmek nafiledir
Gözünden süzülen her yaş
Gönlüme saplanan amansız bir hançerdir
Sen hüzünlendikçe elem oldu dünya

Bakma öyle yutkunup sustuğuma
Sığmaz oldum aldığım bir soluğa
Ölüm ile yaşam arasındaki
O nefessiz o çaresiz dalgınlığa
Gömülü bıraktı beni dünya