Ayrılığın Ortasında Şiiri - Münzevi Zeyrek

Sen,
gözlerimin sakladığı sır…

Ben,
ellerinin unuttuğu iz...

Bir kavuşma ihtimali kadar yakın,
bir vedanın sessizliği kadar uzağız....

Sevgi dediğin,
belki de budur:
Aynı anda
hem kalmak,
hem gitmek....

Seninle ben,
zamanın kıyısında bekleyen...
İki yabancı gibi,
dokunmadan,
anlamadan,
hissetmeden…

Nefes kadar hafif,
kaybolan düşlerin içinde…
Hayal kadar gerçek,
sessizce yan yana...

İkimiz,
zamanın durduğu o anlardayız…
Dudaklarımızda söylenmemiş şarkılar…
Gözlerimizde saklı düşler…
Aynı anda
bir arada ve ayrı,
bir aşkla yanarken,
bir hüzünle solarız…

Sen,
gözlerimin sakladığı sır....

Ben,
ellerinin unuttuğu iz...

Ve biz,
hep o ince çizgide,
ayrılıkla kavuşmanın arasında,
yaşamaya devam ediyoruz…