Ayrılığın Hediyesi Şiiri - Halil Kumcu

Durmadan aklımda,
Bu kâbuslarla geçmiş zaman.
Bir hıçkırıkla dizilir dudaklarıma,
Her gün sil baştan.

Sığamıyorum odalara,
Hatırıma sürekli geliyorsun.
Ayrılık şarkılarıyla derin yaralar açıyor,
Kurşun gibi saplanıyorsun.

Dilimde hicran,
Dizimde dinmeyen ağrın.
Tabanlarım parçalanmış,
Bitik, yitik, umutsuz ve darmadağın.

Bir gemi geçiyor gözlerimin önünden,
Çırpınıyor yüreğim.
Kabullenmesi ne kadar da zor,
Kalbimden bir türlü sökemedim.

Yürüdüğümüz o yollar bu vedayla,
Yerin yedi kat dibine çakılır.
Başımızı koyduğumuz yastık,
Yetim bir çocuğun gözyaşıyla ıslanır.

Son günlerde kafamda hep aynı soru:
Beni gerçekten sevdi mi?
Bir zamanlar görülen bu rüya,
Çekildiğimiz bir fotoğrafla kemirir beynimi.

Ayrılığın hediyesi olarak,
Düşlerime düşlerinle dokunursun.
Kalabalık bir ortamda karşılaşırsak,
Seni çok sevdim diyemem, biliyorsun.

8 Mart 2024 / Dünya Kadınlar Günü / Cuma / Ankara