AYRILIĞIN 1.GÜNÜ
Soğuk yağmurlu gün, rüzgar ve yağmurun keskin taneleri yalarken yüzünü tenini, kalabalığın ritmine ayak uydurup tavaf edersin İstiklal'in caddelerini. Üşüyen ellerini, buz tutan yüreğini ısıtmak için atarsın kendini kitapçının birine, ısmarladığın kahvenin fincanını üşüyen parmaklarından kayıp gitme tehlikesine karşın avuçlarınla kavrar, sıcaklığının yüreğine ulaşmasını beklersin...
Çantandan çıkardığın kitaba gömersin kafanı, uğultulu seslere aldırış etmeden okumaya çalışırsın, kelimeler sevgilinin adı olur hece hece... Kayıp giden aşkın canlanır sayfalarda... Sonra birden harfler küçülür, silikleşir, hey! ... Ne oluyor nereye gidiyorsunuz demeye kalmadan kocaman bir göz yaşı süzülür yanaklarından soluk kağıt parçasının üzerine... Hışımla kapanır kitabın sayfaları yürekten dudaklara ulaşan bir off! ...eşliğinde.
Burnunuzun ucuna dayatılan mendile, uzatan ele, oradan gülümseyen hüzünlü gözlere ulaşır gözlerin... Sair zamanda uzatılmayan mendille, bakmayan yabancı gözlere bakınca, daha bir hırçınlaşır yüreğin.. Tüm nezaketsizliğinle koşar adım çıkarsın kafeden... Koca şehir basar üzerine, lime lime olursun sığamazsın hiçbir yere, evin uzak gelir ve soğuk, ayakların geri geri gider.
Ne taze ölüyü mezar.
Ne de şeytan, bir günahı,
Seni beklediğim kadar.
Geçti istemem gelmeni,
