İster şu baştaki kalın gödelek;
ister şu ortadaki uzun parmak ol.
Hangisi olursan ol.
Sonuçta aynı elde, aynı kolun uzantısıyız.
Ağızdan mideye gönderilen lokmayı beraber tutuyoruz.
Koca bedeni
ancak;
yan yana geldiğimizde bütünlüyoruz.
Mümkünü yok;
hiç düşünme bile;
ayrılamayız!
Kayıt Tarihi : 15.5.2009 06:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)