Yâr Dediğin Şiiri - Mehmet Ali Onay

gelirsen bana
sözde gelme ey yâr
özde gel
alışmışlığın olmasın gelişin
arzuyla
özle gel
beni sen bil öyle gel
olmasın uydurumsu
zoraki
yanına kendini kat da gel
yâr diyorum sana yâr
yâr olmaya gel
yaranmaya gel
çabuk gel

yâr dediğin
gel olmadan da gelmeli
ilk akşamdan
ikindiden
mavide ak bir güvercin süzülüşüyle
bir ceylan kadar ürkek
yalın
çırıl çıplak
yalansız
gerçek
kendi tadında
kendi kokusunda
böceğe çiçeğe nispet

yâr dediğin
baktımı başka bakmalı
gözlerinde aşk
yüreği
yüreği akmalı
avına sinmiş panter misâli
kapacakmış gibi bakmalı

gönlü şavkımalı yüzünde yârin
ayın ondördü çatlamalı
gülümserse
çöl ortasında
öğle vakti olmalı
dilim damağım kurumalı

konuşursa
aşk konuşmalı
sevgi demeli
oluk oluk yayla suları içmeli
Sumbas’a yağmur yağmalı

yâr dediğin
öptümü başka öpmeli
değdimi tenime
yüreği
yüreği değmeli
taaa
yüreğime kadar

zelzelede bedenim
tüylerim diken diken
güneş tutulmalı birden
Acadağ’da buz eriyip
Savrun sellenmeli
Ceyhan dellenmeli Ceyhan
kabarıp taşmalı
ciğerim sökülmeli

yâr dediğin
aşk dokunmalı
aşk
sevda
bin yıllık hasret varmış gibi aradan
öyle sarılmalı
boğmadan

yâr dediğin
zemheri gecelerinde koynuma
ağustos temmuz gibi girmeli
bağ bahçe imrenip
cennet kıskanmalı
nar çiçeği harında
yılan sarılışında
yatmalı
kızışmalı
kızışmalı
havale geçirmeli

içi dışı üryan
yüreği üryan
o üryan
ben üryan
sevişmeli
sevişmeli hoyratça
sabahın kaygısını çekmeden

ahhh
sabahı
sabahı
sabahı sevmiyorum sabahı
beni senden koparan sabahı

10 Nisan ‘98