Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

Dağların ardında kar var
Yolumuz uzun sokak dar
Sevgimiz olmuştur nar nar
Sevinçten ağlıyor bak bulutlar

Saçların ardında kar var

Dünya sen ne güzelsin biliyorsun ,
Ormanlarını ya durmaz yanıyorsun,
Çiçeklerini açmaz solduruyorsun,
Bulutlar gözlerin ve sen ağlıyorsun..

Hayat sen ne özelsin biliyorsun ,

Haykırmak istiyorum kalemime ,
Yıllar boyu bu günü beklemiş
Aç kurt gibi saldırgan ve vahşi
Doymuyor gögüs kafesim
Dolmuş taşmış bardakta
Taşlanarak boğulan su misali.

Kalmadı, ne canım nede mecalım
Varmadı ,söylemeye dilimde yarım
Zamandı ,kovalayan yaz baharım
Ahımdı ,Soranı tek yaşadıklarım

Kapkaraydı,günün en ışıklarım

Ah İstanbul İstanbul sen kandırdın bizi
Yedi tepen yedisinde kar var kalkmıyor
Yarimi aldın vermiyorsun eller gibi
Sana emanet hasretin çığ altında kaldı

Yaşarken giden sen değilmiydin

Ah papatya
Sen dalında kar beyaz
Orta halli güneşli ayaz
Sade ve duru azda naz
Anlamaz koparır yobaz

Bir çocuk ağlar ya
Bilemezsin bazen öyle
Durduk yere çoğu kez de
Acıkmış yada ne istediğini
Bilmiyordur ..
Ah şu belirsizlik ,kuytu

Aşığım öyle böyle değil ,
Kime mi şimdi dinle
Ağacına ,yaprağına
Kuşuna ,böceğine
Taşına ,toprağına
Yollarına ,tozuna

Sonbahar yaprakları gibi
Savurur rüzgar beni beni
Bu dünyaya geldim geleli
Ah yalan dünyam gülmedi

İşte geldi gidiyorsa selvi

Yağmurlu havalar koşulsuz
Akar şarıl şarıl tek bardaktan
Tadına bakarsan doyumsuz
Akar şarıl şarıl tek bardaktan

Bir köşe bir balkon an kolsuz