Aynur Durmuş Şiirleri - Şair Aynur Durmuş

Bozkırların yaylasına
Çıkalım mı karşına
Doyulmaz ki tadına
Günün oy doğuşuna

Bastım çimenine

Ellerini uzatır dilleri susturur
Gönülleri fırtınalar çoşturur
Bu durakta bir anlayan durur
Anlamayanlar delirir kudurur

Kaşlarına kirpikler kurulur

Düşersin ana rahmine o vakit
Kız erkek mi düşer dile o vakit
Ayrımcılık başlar kız ele o vakit
Aslan oğlum soyumuz süre o vakit

Çeyizin tahta sandık içine o vakit

Edalı bir fukus gibi taşıyordu,
Denizim, akarsuyum ,
Bu can sana şaşıyordu,
Boşuna karaladığın ,
En acı sözlerle bitirdiğin ,
Şimdi kahverengi bir taş yosun ,

Bu da can be..
Nasıl dayansın,
Su verin kadına ,
Gecem olurmusun ?
Sağıma ay ,soluma yıldız
Üzerime elyaf gri bulutlardan

Çocuklar sevgi bekler
Kadınlar ilgiyi bekler
Erkekler övgü yü bekler
Bu gönül hep seni bekler

Kendileri gibi beklerler

Atıp yırtıp bi kenara silip geçmişi,
Taşımanın manası yok anlamıyorum neden?
Hafızam bir kaset gibi dönüp dolaşıyor..
Düşürdü seni beni itti müteşekkirim ,
Acılar ,yaralar kabuk bağladı ,dokundukça ve
İstemsizce mahur bir beste gibi kaderim,

Bugün en büyük bayram
Atamızdan bize armağan
Kanlı toprağı bereket dolan
Bir çift mavi göze hayranız

Bugün en buyuk bayram

Yollarıma taşlar koysalarda
Lambalar yanıp sönsede
Kötü gözler kem etsede
Bulacağım bir yolunu

Dillere düşüp destan olsam

İkimizin adı sonbahar
Sonunda buldum seni
Kaç hırçın kışta donduk
Oradan oraya savrulduk
Ne önemi var ol har
Sonunda buldum seni