Aynı Yaranın İki Yankısı Şiiri - Burhan ...

“Aynı Yaranın İki Yankısı”

Ahmet,
biz aynı yaradan kanadık seninle,
birimiz sözcükle,
birimiz sazla direndik karanlığa.
Sen türkünü vururken duvarlara,
ben dizelerden köprüler kurdum çocuklara.

Bizi susturmak istediler —
ama bilirsin,
söz de, ses de kök salar toprağa.
Sürgünler büyür orada,
ve bir sabah,
bir turna kanadında dönerler memlekete.

Sen gittin,
ama sesin kaldı Ahmet,
taşlarda, isyanlarda,
bir sokak çocuğunun ıslığında bile yankılanıyor hâlâ:
“Bir gün dönmek, bir gün görmek memleketi.”

Ben hâlâ yazıyorum,
senin o yanık sesinle içimde.
Bir ülkenin karanlığına karşı,
bir halkın kalbinde hâlâ yerin var.

Ahmet,
bu ülke biraz da sensin,
biraz da biziz:
aynı yaranın iki yankısı,
biri türkü,
biri şiir.

Burhan GÜLER