Sen, kalanlı bölmesin
Kendini kime bölersen böl,
Ben,hep kalanım...
(Yüreğime Dokun kitabımdan)
Sen giderken
Acı mı koydun
Karaftaki şarkılara..
Artık
Ne zaman hüzzam içsem
Boğazımda kalıyor..
Dün kiminleydin ilgilenmem
Yarın kime nasipsin,
Bilmek istemem.
Merakım zayıf benim,
Dün kimdin
Kim söyledi sana yazdığımı şiirlerimi
Sen yalnızca konu mankenisin
İlham verenlerin içinde en iyisi
Bu yüzdendir iki satır için
Talan etmem sakin düşlerimi
Oku da gel oğlum
ama gel....
alnının yazısını
barut karasıyla
çizdirmeden gel...
oku öğrenci gibi
Yazsam diyorum acıları
neftî yeşil bir nehire
alsa götürse içinde
aynı nehirde yıkanılmazmış
ikinci kez ya
işte öyle
Bir şeyler vardı sanki aramızda
Gerçi olmadı teması elinin elime
Dostça tokalaşmaktan başka,
Şiir okumuşluğun da vardır kulağıma
Ama edebî boyutta,o başka…
Kiminde eğreti durur gülücük
Bazısının dudak kenarına bulaşır
Eline alıp mendili
Silmek istersin..
Kiminin yüzüne
Sanki kapatsam gözümü
bir çocuk daha
ölüverecek..
hani ağlasam
okyanuslar dolusu
ölen çocuklar
Eylül geldi yine
Bir vakar, bir asalet
Ben de geldim Eylül’e
Bir hüzün bir gasavet
Nereye kadar böyle bilmem
Ruhumda med-cezirler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!