Hayati anlamaya calisan herkesten biri...
Baris ve iyilik dolu bir dunya bekleyen hayalperest...
Mimar.
Hayvansever.
Kalabalığın içindeki sakin çocuk,
Elinde unutulmuş elma şekeri.
Siyah-beyaz bir resim gibi donuk,
Uçurtmaları izleyen iri mavi gözleri.
İsterdi onun da bir uçurtması olsun,
Popüler olamamak dert mi?
İlk yüze girememek keder mi?
Özgür kıl kalemini,
Üzülmeye değer mi?
-
Bırak kalemin
Senin değil mi bu toprak,
İzleri üzerinde kağnısının
Kocabaş’ın yerine koşan kendini, Elif Ana’nın.
Senin değil mi bu bayrak,
Elinden bırakmadığı
Kaybettim kelimeleri
Nafile.
İçimde büyütmüşüm,
Ama dökülmüyor.
Paslı somun gibi
Vidasından ayrılmıyor.
Ah,yalan olsa gidişin
Görmesemde
Bilmek yeter varlığını bu şehirde
Sözcükler can çekişiyor
Sensizlikle başladı
Ve bitti sensizlikle
Düşüyorum
Ağırlaşmış,yorgun kafamla
Tükenmiş senaryolar,
Tekrarlı hayatlar.
Boğuluyorum
Bana hayat veren havayla
Sıkışan damarlar arasında
Nefesi kesilmiş,
Damlalarla boğuşan ruhunun
Pranga mahkumiyeti.
İrtifa kaybeden
Tek pervaneli gibi.
Elinde deniz kabukları,
Yılların siyah-beyaz kaymak taşları.
Deniz soğuk,
Deniz inatçı.
Sakin küçük adımları,
Derin izler ıslak kumlara bıraktığı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!