Aylan Bebek: Sahildeki Can Kırığı

insan tacirlerinin, savaş tüccarlarının ve kirli siyasetin numara numara savaşlarında...:
beşikteki bebekten, döşekteki yatalağa kadar milyonlarca masum katledildi
arşa ulaştı çığlıklar, kan yıldızlara sıçradı,
insanlar dininden, derisinden, ırkından dolayı yıllarca zulüm soludu
tam vardiya çalıştı ölüm makinaları, toprak cesede doydu
.
ama anlaşılan o ki...;
vampirler hâlâ kana doymamış, tüm hızıyla kıyım devam ediyor
yürek paralayan bu çığlığa kulak vermeyen insanlığın vicdanı ise kör ve sağır
koca koca tanklar, toplar, tüfekler
bombalar, nükleer silahlar, cins cins savaş uçakları insanlığın vicdanına sığıyor da
avuç içi kadar Aylan bebek
- ki o hayatın ağına takılmış bir beyaz kelebek-
konacak bir yer bulamıyor
ve
yaşamak minik bedenine büyük geliyor
umut yolculuğunda ana kucağı yerine ıslak kumsala sarılıp...
üşümüş serçe gözlerini kapatarak sonsuz uykuya dalıyor
- bu acımasız savaş oyununu değil..,
misket oynayacaktı, masallar dinleyecekti...
daha görecek ne çok düşü vardı
vurdular düşlerinden, öylece kumsala düşüverdi-

mavinin koynunda kıkır kıkır gülüşünü yitirmiş...yaşamın en güzel melodisi suskuda...nur tanem uyuyor
sarıldığı kumsal bir kerecik o minik yüreğinin attığını duysa...kumlar kıpır kıpır oynaşacak...can kırığım uyuyor
yumuk yumuk elleriyle ana sütü kokan ıslak saçlarını tarasa...martılar çığlık çığlığa kanat vuracak...serçe parmağım uyuyor
şaka şaka ben ölmedim deyip uyansa, kumdan kaleler kursa...gökkuşağı açacak, Dünya zınk diye duracak...hüzün yumağım uyuyor

dev Dünyanız mı genişledi...başınız mı göğe erdi...!
kanatsız bir serçenin düşüşünden,
masalsız bir bebeğin göçüşünden...kadersiz bir kelebeğin ölüşünden
.
kıyıya vuran boğulmuş bir balina yavrusu değil...bayramlıkları üstünde insan yavrusu
-ve
zulüm ağacında yetişen tek cazip meyvedir isyan
ve isyanını haykıracak kadar sese sahiptir her insan-
öyleyse susmak niye...çocuklar uyumuyor ki...ölüyor...ölüyor...!
.
deniz bile kalbinin sesini dinliyor ve bu "insanlık ayıbı"nı örtbas etmiyor
sürülenlerin yazgısını anlatan...bi damla bebek cesedi bırakıyor içimize
istiyor ki...:
-Aylan bebek yıkamasa da...delik açsın panjurları inik vicdanları çevreleyen dört duvarda, her kum tanesi bir çığlık olsun kulaklarda
-göz kapaklarında asılı kalsın da Aylan bebeğin minik elleri, patikleri, ıslak saçları ve kumsalı öpüşü...hiç kimse bu tür trajedilerdeki sorumluluğunu unutmasın
-ayıbından utansın da...insanlık vebalı muamelesi çektiği mültecilerle körebe oynamasın Aylan bebeğin gözlerini kapatıp
-ortak vicdan harekete geçsin, insanoğlu onur ve erdemine sahip çıksın, körelen şefkat ve merhamet duyguları yeniden canlansın
-savaş kimlere ve hangi ideolojilere yarar, savaşı kimler çare olarak sunar,
büyüklerin savaşında neden hep ölü çocuklar var sorgulansın
-duvarlar örüp kapıları kapatmak yerine...
bataklığı nasıl kuruturuz, savaşları nasıl durdururuz, ölümleri nasıl azaltırız, ölüm kimler için kâr araştırılsın
...
..
.

/...ne çocuk işçiler ne çocuk anneler ne çocuk gelinler

ne çocuk mülteciler ne çocuk ölümler olsun
kirli elleriniz de kirli emelleriniz de çocuk bedenlerinden uzak dursun...!
ne istismar, ne de ihmal edilsin
çimlere basılmadığı gibi çocukların üstüne de basılmasın...!
çocuklara bir anne adaleti, bir anne asaleti,
bir anne merhameti, bir anne şefkati dışında yaklaşılmasın.../
.
çocuklar;

yaşama sebebimiz, hayatımızın anlamı

onlarla güneşi daha bir parlak, denizi daha bir mavi, yeşili daha bir yeşil görürüz

onlar bizim kanatlarımız, onlar bizim umutlarımız
saçlarının teli titrese... kıyamet kopar ölürüz

.

//...savaş kararı alanlar bilsinler ki...

çocuklar...eninde sonunda savaş ateşini söndürecekler

ve bir gün barış içinde adam gibi yaşamayı öğretecekler bize
....
ölmek değil insan gibi yaşamak yakışır çocuklara

yeryüzünün güneşlerini söndürme savaşlarla...
Allah’ım çocukları bağışla...//

Eylül 2015