Aylak Adamdaki C Şiiri - Celalettin Yünel

Aylak adamdaki C'yim ben.
Tek bir harflik hayatım,
Tavan arasına sıkışmış yabancıyım.

Sözün bittiği yerde yaşıyorum.
Suskunluğum ve sessizliğim bundandır.
Çaresizim bu fırtına öncesi yerde.
İçimde ağlıyor bir çocuk, duyuyorum.

Boşluklar dolduruyor içimi,
Boşluklara takılıyor gözlerim.
Ben kışın habercisi,
zemherinin bekçisiyim.
Yıllardır karanlıkta yürüyorum.

"Sonbahar yaprakları saracak bedenimi,
Bir bankın üzerinde vereceğim son nefesimi,
Gelen geçenin haberi olmayacak" diye korkuyorum.

Gözlerimin renginde umutlarım,
saçlarıma vurdu sonbahar,
ben dedesi olmayan bir yetimim,
kullanma kılavuzu kaybolmuş bir hayatı yaşıyorum.

"otel odalarının kirli çarşaflarının kokusu sinecek tenime,
nefesim küf kokacak,
evsizler haline şükredecek,
kimsesizler gülecek halime" diye korkuyorum kendi kendime.

Aylak adamdaki C'yim ben.
Ne gidecek bir evim,
Ne de sığınacak bir kulübem var.
El üstünde ki el gibiyim ben...

Celâlettin YÜNEL
25.01.2015
(Pazar-16.51)