Ayla Korkanç Şiirleri - Şair Ayla Korkanç

İçimde ne zamandır kanat çırpıp
uçmayı bekleyen beyaz kuşu uçurdum.
Saldım öylesine gökyüzüne,
süzülüyor özgürce.
Kaç tren kaçırdı kara kara düşünceleriyle.
Aydınlık ılık ılık yüzüme değince

BİR GÜN
Bir gün,
Ruhundaki karanlığın hüznü,
gecene karışır.

Uzayan saatler,

Çocukluğuma dönmek istiyorum, gençliğime.
Bitiremediğim, gün ışığı düşlerime.
Sorunların cüce, benim dev gibi göründüğüm,
sorumsuzca ağlayıp güldüğüm yıllara.
Ne güzelmiş kendinden başkasını düşünmediğin anlar.
En derin kederin, saçın başın, göremediğin sevdiklerin.

Işık azaldı.
Zamanla hava karardı.
Gece gerçeği sakladı.
Düşünceler aldı beni.
Geçip giden çağlar boyunca,
Aynı duygular, aynı akıl oyunları ve tutulması,

Ruhun büyümesi için çok öğrenmen,
anlaman gerekir.
Hisler dünyasında günlerce dolaşıp
elin boş olsa da geri gelmelisin.
Öyle ki gözünün gördüğünü,
gönlüne anlatmak için çabalarsan

Dirayetini göstermek için azap çekiyorsun.
Eskisi gibi olmaya yanıp çıldırıyorsun.
Sen şimdi zayıfsın.
Sessiz ölüm.
Kimliğini yakmadın birilerine bıraktın.
Kolay toplarım sanma, zorlanırsın aynı güçte değilsin,

Gitsin diye yalvarırken, çaresizlik ateşine kapılıp
kuş gibi çırpındım, eridim.
Nasıl bitmedim?
Azgın düşünceler uzaklaşsın isterken yapıştı,
daha çok sokulup yaklaştı.
Kötüyüm hissi battı acıttı.

Eskiden hayat daha mı güzeldi?
Bahçeler daha renkli, komşular bizdendi
oynardın yolunda, kızmazlardı asla.
Şimdi baksana insanlara.
Kızmak, üzülmek için gelmişler sanki hayata.
Kırın üzerinizdeki zincirleri, öğrenin yeniden sevmeyi,

Issızlıkta yaprak kımıldamıyordu.
Neydi o fısıltı?
Hazan, hüzün vakti.
Terk edilişlerin mevsimi.
Siz öyle sanın diyen uç uç böceği.
Yılan bile yalanlarımızdan bıkıp, kafasını toprağa saklamış.

Gizemin içinde saklı duygularının bam telleri
çaldı da çaldı.
O duyana kadar zaman ağacının çiçekleri açtı
hatta soldu.

Nerede saklandı bunca zamandır kaybolmuşluk,