Ayın Şavkı Şiiri - Palo Keko

Ayın şavkı vuruyor uykuma,

çeperinde rüyalarımın

kanatları kırılmış kuşlar

dökülüyor, gagalarında boğulmuş

yastığımın hüznü.

Kalemimi acıya biledim

bembeyaz bir sayfada

yol alan bir trendim

bedenim

en uzun ray

İstasyonu olmayan...

gömüldü içimde

açmaya duran portakal çiçekleri

vagonlarda solan yapraklar

ağaçların iç çekişlerinden

ayna doğranıyor yüzüme,

yüzüme gülücüklerini kaybeden

ayva ağaçları diktin

kapatarak tüm kapıları dilimin üzerine.

Tüm sözlüklerde bir yabancıyım

ödünç alınmış bir kar tanesi

güneşin iliklerinde üşüyen

İntihar ederek döküldü kelebeklerim

yüzüm fahişeler kadar çıplak

Sokaklarda volta atar bakışlarım

tanıyanız var mı beni?

boğazlandım

Aşka yazdılar çekimi

bir rüzgar esti, yarı kelebek

ağlarken gözlerimi uçurdu

İçinde hiç yağmur çiseledi mi?

kar çiçeğim.

Hayata yamalanmış bir ruhum

maden ocağında gözlerinde

yandım kavruldum