Ayı dursunum Şiiri - Veysel Şimşek

İnsan bedeninde insandan dönme,
Diyemezsin insan, ormandan inme,
Harmanlayıp aman geriye dönme,
Ezer insanları ayı Dursun'um.

Eğer ki duyarsa teneke sesi,
Tutamazsın azgın ayını hası,
Daha yapılmadı bunu kafesi,
Gezer ortalıkta ayı Dursun'um.

Bir boynu vardır ki doksana doksan,
Olmaz bu ayıyı yalnız bıraksan,
Sade bu ayının sahibi noksan,
Azar yalnızlıktan ayı Dursun'um.

Dursun tek değildir birde Hasan var,
İkiside ayı demeyim davar,
Burgaz'ın Sadık'ta bunlara ayar,
Ortalıkta üçlü gezer Dursun'um.

Bana teslim etti hayvan derneği,
Veysel bunlar ayı yoktur örneği,
Göbek dışa çıkmış uzun tırnağı,
Debeliyip yeri kazar Dursun'um.