Ayhan Kibar Şiirleri - Şair Ayhan Kibar

Dağıt saçlarını,
Rüzgarda.
Okşasın yüzümü,
Şamar gibi.

Yaklaş hissedeyim,

Aşk emek ister,
Kıymetini bileceksin,
Sahipken,
Hürriyet gibi.

Arayacaksın,

Susmak bazen çok şey ifade eder.
Söz yetmez, gözler konuşur, bazen eller.
Kenetlendiğinde eller, bütün hırçınlıklar biter.
Bir çift bakış yeter,
Duygular bir fidan gibi yerden biter.
Bir dokunuş.... Ah ne hoş..

Ben gülleri,
Sen sevdin diye sevdim.

Ben gülleri,
Senin sevdiğin gibi sevdim.

Uykularım azap oldu...
Ne zaman gözlerimi kapasam,
Sen çıkıyorsun karşıma.
Yok, yok istemiyorum sanma.
Ben istesem de çıkma karşıma.
Biliyorum..

Ayrı dünyalardan iki insan...
Buluştular, işte, aynı mekan.
Birini tanımam, adı bilmem ne oğlu,
Diğerini bilirim, bizim komşuoğlu.

Kaderin cilvesi, bu avluyu buldular.

Bana ait hiç bir şey yok,
Hiç bir şeyi sevmiyorum artık..
Herşey..
Herkes..
Yabancı.
Sanki hiç yaşamadım,

......
Çaresiz çıktım yola, beklediğim duraktan.
Bir ömür boyu hem de, yaşadığım hayattan.
Herşey boş imiş, ışıklar loş ve hoş,
Gücün varsa eğer, bir hengameyle boğuş.

Bu akşam,
......
Evde
Kimsenin
Olmadığı
Bir saatte,

Ölüm...
Ya yaralı bir kalpte,
Ya kırık bir nefeste,
Ya bir lokma ekmekte,
Ya da boğaza düğümlenen bir öksürükte, ölüm.
Ölüm...