Ayhan Ay Şiirleri - Şair Ayhan Ay

Yetmiyor, bazen kifayet etmiyor
Yürekte hissedilenler, dile gelenler gizleniyor, söylenemiyor
Aynı lisan konuşulsa da, hissiyat anlaşılmayınca olmuyor, keder başlıyor
Gözler bakıyor, dil susuyor, hal çekiliyor, zahir olan ne varsa manadan uzaklaşıyor
Sen güya sahiplenmek istiyorsun
Her anı sorguluyorsun, nefesi boğuyorsun ve yıldırıyorsun

Açtım sana yüreğimi sevgilim.

Bildiğim tüm yolları sana çıkardım.

Bilmediklerim senden geçiyor zaten.

Ne kagitlara dökücek derdim, nede anlaticak bir sevdigim var artik.
Seni nasil olduda cikardim kalbimden.
Ben kallesmiydim?
Sevdimmi Allah`ina kadar sevmezmiydim?
Cok sordum bunlari kendime ve anladimki suclu olan ben degil beni unutmaya zorlayan sendi.
Sandimki Sevmesende severim. Sevmezmisim...

Kendimden bilirim gönlün sevgiye muhtaç.
Sana uzatmak istediğim ellerimi ne çare geri çeken de benim…
Duygularımı açtıkça ve sana döktükçe kelimelerimi bitmiyor cümlelerim…
Sevgiyi isteyen de benim ne çare ayrılığı da…
Şaşırmakta haklısın…
Neden böyle olduğumu düşündüğümde ne kadar da

Yagmurun titremesimiydi gözlerimdeki,
bulutların hüzün cagrışı...
kurumalıydı damlaların
buz tuttugu yüregim
yorulan bu kacıncı günü sensizligin
sormalımıydım yada söylemeli

Durdu zaman!
Bir daha başlamamak üzere durdu gözlerine titrediğimde!
Bıraktım yürümeyi.
Ellerinle görmeye başladığımdan beri
İlerleyemedi ayaklarım bir kez daha.
Nefesinle nefes aldığımdan bu yana

Çiçekçi bana bir gül ver
sevgilime değil bir ölü için
Çiçekçi bana bir gül ver
İçine gözyaşlarımı sığdırabileyim.

Yakasına böyle bir gül takmıştı

ne zaman bu şehre yağmur yağsa,
sen gelirsin aklıma
çünkü yağmuru çok severdin.
artık bende seviyorum yağmurları
çünkü her yağmur damlası
seni getirir aklıma ve her damla

Acıyı görmek mi istiyorsun?
Gözlerime bak!
Dudaklarımda söyleyemediğim sana ait duyguları,
Bana her fırsatta bıraktığın yokluğunun acısını fark edeceksin.
O zaman anlayacaksın acının sende ne kadar masum durduğunu.
Ayrı yetişmiş güllerin birbirine hasreti gibi,

Nerdesin, yıllarca hasretini çektiğim sevgili? Nerdesin, hayâllerimin
güvercini, rüyâlarımın üveyki? Nerdesin baharımın müjdecisi?
Izdırab dolu günlerimde, uykusuz geçen gecelerimde hep yolunu bekleyip durdum.
Ufkumda beliren her karaltıya, 'bu O'dur' deyip, mutluluk türküleriyle yollara döküldüm
Guruplara kadar beklediğim nice günler vardır ki; kolum, kanadım kırık sensizlik kuyuma dönerken,
zambaktan hülyalarımla teselli olup durdum. Her yeni gün, benim için tasa ve kederden