Aydınlıkla Barış Şiiri - Seyrani Göl

Kendimle konuştum sessizliğin içinde,
Sordum varlığıma, özümde saklı sorulara:
“Kimdir bu karanlıktan doğan ben?
Ve aydınlık, gerçekten ne zaman başlar?”

Gözlerimi kapadım, düşündüm uzun uzun,
Her yara, her kırık bir anı saklıdır içinde.
Yaşam dediğin,
Zamanın içinde kaybolan bir iz değil mi?
Ve biz, o izlerin peşinden koşan yolcular...

Karanlık, sadece yokluk değil;
O bir sınav,
Kendini tanımanın derin yolculuğu.
Aydınlık ise,
Yaralarını sevgiyle kucaklayabilmek.

Yaralar iyileşmez belki,
Ama izleriyle var olur insan,
O izlerde saklıdır gerçek güç,
Ve o güç, kendinle barışmaktan geçer.

Şimdi anlıyorum:
Karanlıkla aydınlık,
Birbirini tamamlayan iki kelime gibi.
Biri olmadan diğeri eksik,
Ve ben, tam da burada duruyorum,
Kendi gölgemle el ele,
Kendi ışığıma adım adım yürüyorum.
S.GÖL