Lâ’yı giyinmiş
Ölüm aroması kokan zamandır artık bu
Ütüsü soğuk sayfalardan metruk bir şiveyle seslenir
Yüzü ötelere dönük
An’ın sonsuzluğundan beslenir
Verilince alınamayan bir nefestir hayat
Durmadan celladını diriltir sallantılı düşler
Kalbin gevşek atışlarıyla adımlanır dünya
Yüzlerde solar korkunun akşamı
Ve umut kurtlanır zihinlerde
Yoktur anlaşılmanın ülkesi
Muhacir gibi dolaşır bin bir insancıl kötülük
Ölçüsüz pişmanlığını giyinir ruh
Ve bozulur m u h a l i f bütünlük
Açılmış bir uykudur hayat
İki kıvılcım arasında yaşanır kavgalar
Yaralandıkça menzili uzar hüzünlerin
Yağmurlar karışır mühürlü gözyaşlarına
Ve kan kokusuna bandırılır yeminler
Genetik bir döngüdür hayat
Ağıt yakarak uçar hüzünbaz kelebekler
İç savaşını yitirir bir gladyatör
Ve pişmanlık kokar cesetler
İnce işçilik ister huzur
An’ın lâl faslında
Grilerin ayinine kurban edilirken beyaz
İlk kavşakta tozar
Toprağın belleğindeki ayaz
Kör noktasız
Kendini kendi içine kilitlerken insan
Sesinin kıvrımlarına tüner duman rengi uğultular
Paslı gövdesindeki sıcak bir ürpertiyle
Pul pul dökülür avuntular
Bir tesbihin döngüsüdür hayat
Saklıdır her boncuğunda ayrı heyecan
Aksak bir tempoda ilerler zaman
Avaz avaz susar yanıtı yasaklanmış sorular
Ve eylülden daha yorgundur insan
Direniş kokulu bir zamandır hayat
Her yaralı kuş kendi göğünü arar ömrünce
İnzivada kalır yitik cümleler
Zaman, hiç konuşmadan anlatır kendini
Ve fısıltıyla uyuyup çığlıkla uyanır insan
Gıcırdarken acizliğin sessizliği
Zamana dağılıyor yitik kelimeler
Rüzgarla avunuyor açmayı unutan her çiçek
Dinmiyor korkak sayıklamalar
Ve bir kez daha yırtılıyor hayatın retinası
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!