Aydın Meriç Şiirleri - Şair Aydın Meriç

Başım dik, tenim hafif kavruk buğday rengi
Galata kulesi koydular ismimi
Bilirim, işlemeli değildir yapıldığım taşlar
Lakin ölçemedi, hiçbir ölçü birimi
Duvarlarıma kazınmış şiirlerin kıymetini

Güler yüzlü bir bakışta
Bulutların sarhoşluğundan mı?
Yoksa seni sevdiğimi sana
Hiç söylemediğimden midir bilmem
Hala ıslaktır
“Seni seviyorum” cümlesindeki harfler

Öyle güzelsin ki
Kolay değildir seni sevmek
Her kalp dayanamaz senin çarpıntına

Öyle güzelsin ki
Körelir gözlerimiz sana baktıkça

Aşkının büyüklüğünden
Gözleri acıyan bir âşıktır Beyoğlu
Onu sevmeyen sevgililere hasret
İçtikçe artar susuzluğu

Çeşmelerinden keyif akan sokaklarda

Pamuktan olduğumu zanneder çocuklar
Ve beni hiçe sayarcasına
İçimden geçer kırlangıçlar

Kıvılcımlar yükselirken gökyüzüne
Utansın beni ağlatanlar

Kapı açıldı
Ve sen girdin içeri
Dünyadaki tüm rüzgârları
Peşine takarak

Önce kör oldu gözlerimiz

Hani o lavanta kokulu yosmanın
Kendine gönül veren şaire
Çiçekleri solmayacak hediyesidir, “Siyah çelenk”
Gerçi başından bellidir, bu işin sonu
Bu şiir Zincirlikuyu’da Fatiha’yla bitecek

Bir elinde bıçak
Diğer eli korkulukta
Merdivenlerde adımlarının yankısı
Gözleri içkili
Belli ki hıncını alamamış
Bir ara eli seğirdi

Ben bir hokka ağızlı
Ihlamur ağacıdır değneklerim
Bakmayın dilsiz olduğuma
Her gece
Çürük çarık gülümseyişlerle
Kulaklarınızda çınlar sesim

Ayağa her kalktıklarında
Başlarını göğe vurduklarından
Şimdilerde akdenizin karşısında
Hımbıl hımbıl oturuyorlar kıpırdamadan

2010