kimine
çorak toprakların nilüfer çiçeğidir
aşk
kimine ise
ölümcül deniz kızı efsanesi...
aşk
I
Başlatılınca;
güne dününden daha yalnız,
kıskanır siyahı boş beyaz kare,
arar durur her harfte çare
bitmesin diye
düşmanım sanki yerle gök; tükendim, umutsuzum
güneş eriyor tenimde, ay batıyor yüzümde
zaman bitimsiz çöl ırmak; kanıyorum, susuzum
hani gün gibi doğacak o gözlerin nerede?
göçüyor bir bir martılar, boş limanım, ıssızım
söyle;
kimler çağırdı seni düşler ülkesinden
hediye miydin yoksa saba melikesinden
çıkıp geldin ansızın
erişilmezdi hızın
ve sonra...
kalk Neron!
yangın var yüreğimde
bir yudum su ver Romanın hatırına.
sen şimdi;
“o ateş ki bir armağandır Prometheus’ tan
korur seni saran zifiri karanlıklardan ”
güzel lodos çiçeğim
tek arzum tek gerçeğim.
gördüm göreli seni açık durur bu kapı
hep büyür hiç küçülmez ben de sevdamın çapı.
gel de
ilk yıllarım ol benim
adına karasevda denilen sen soysuz kin
silsem de tadı gitmez dudağımdan busenin
yaraların var ben de kanarlar sessiz sakin
anlatamam ki seni canı yetmez kimsenin
dünya döner dönerim aşılmaz ki eşiğin
üzgünüm
elimde değildi
aşkla birlikte geldiğinde
ben kırkına yakın bir çocuktum
düşlerim uyanıktı
olmazlığına vuruldum
ben senin...
kardelenini koruyan
zirveler gibi
yaklaşılmazlığına...
akdenizin
bir yanda
kendinde kendini görebilmenin renksizliği
diğer yanda
toz pembe sözcüklerin dudaklardan dökülme ayini
besbelli
vuruyor bizi de kıyılara
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!