vuslat baharda mı yazın mı olur
ya kışında vuslat neden olmasın
gözlerinde kalbim huzuru bulur
bakışında vuslat neden olmasın
ben sana tutulmuş bir garib aşık
Olamayız biliyorsun
ne sen bensiz ne ben sensiz, deli kız... (Mustafa Yıldızdoğan)
Sizin orda gören var mı yarimi,
çok gülerdi ha-ha-sından ne haber?
Güzelliği neş’e-sinden geri mi,
Seni seviyordum ben bir zamanlar
Bastığın toprakda ot bitmez oldu
Şimdi derdimi kim dinler kim anlar
Düdüklerim susdu düt dütmez oldu
Ne güller kızardı ne de karanfil
gözlerinin hüzmesine yanmışım
ürpermeye zaman bulmak ne mümkün
aşk ateşinde fena donmuşum
bir periye esir olmak ne mümkün
eğildim meydanda boynum büküldü
Kara perde çekip pencerelere,
renk zevkimi bozan sen değil miydin?
beni benzetip de tencerelere,
su kaynatan kazan sen değil misin?
gönlümde envayi çeşit renkleri
yol çizemedim ben kendi ömrüme
kolaysa gel sen çiz iş sana düştü
demiyorsun diken üstü yürüme
gel de yanımda gez iş sana düştü
nefsin emirleri doymuyor artık
her ne kadar gelmem desen de bana
bekliyorum seni itirazın mı var
üçüncü cemreden sonra Nisan'a
saklıyorum seni itirazın mı var
silahı bıçağı sıyırdım kından
Yeniden başladım bak yaşamaya,
aşkımla yıkıldım öldüm mü sandın?.. (Ahmet Selçuk İlkan)
Ayrılmamak bizim andımızdı ya,
kıyamet mi koptu, ayrıldık işte.
Örnek sevgililer adımızdı ya,
feleğin pençesi tuttu boynumdan
gür gür kaynar suya daldırdı beni
çıkardı bir davul bir tef koynumdan
melodik dramla çaldırdı beni
sanki borclu çıktım aşka fidyede
Bize ağır gelir doğru adamlar,
nerede yamuk var, alın buraya,
ümeramız badem bıyık madamlar,
çeneden aşağı salın buraya!
Yok bu çalışkanmış, bu iş yaparmış,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!