Aybalasına Şiiri - Seyfi Karaca

Cılız bir alevin ucunda yanınca gecelerin çırası
Ilgıtları esip dolaşan sesli seyrana başlardı dereler ve dağlar
Doğmuş bir ay,
Kendi düşünde hayali görünen salkımlara sarılıp
Süzüm süzüm ezgilenmiş hoyratlara kalan misafirlikle aşka rastgelip
Söğüt dallarından derlenmiş dillim düdüklere nefes açar ılgalar
Gülde gezip gündüz
Dikende yaralarını sızlayarak geceleyin
Karanlık çekilince içerlerden içerlere bağlara düzlere
Ay karanlığında dört bir yana bakan son fitil...
Son kağnılar geçinceye kadar kendi eşiklerinde dolaşan yollarla söyleşip
Esen yeller bir yana,
Yıldızlar bir yana,
Çeşmeler çimler çiçekler..
Yer
Gök
Su
Toprak ve insan bir yana
Sarhoş bir düş içinde, birbiriyle birlikte görünen güzelliklerde
Dün bir yana
Evvelisi bugün bir yana

Seyfi Karaca..........Ocak / 12