Ayan Etti Beni Yunus Emmiler

AYAN ETTİ BENİ YUNUS EMMİLER

Ben sır idim kainat'ı alemde,
Ayan etti beni Yunus emmiler.
Esmaül hüsnayı tek bir kalemde,
Sayan etti beni Yunus emmiler.

Git gide, açıldı şu gönül dağım,
Sabır ile doldu taştı bardağım,
Hakikate, sağır idi kulağım,
Duyan etti beni Yunus emmiler.

Gece veda, eylettirip uykuya,
Uvzumu daldırıp, berrak bir suya,
Kıyam, kıraata, secde, rükû ya,
Uyan etti beni Yunus emmiler.

Her gün okutarak Felak, Nas'ını,
Ayetel kürsüyle gönlüm pasını,
İhlası şerifle iç dünyasını,
Yuyan etti beni Yunus emmiler.

Biraz daha indittirip derrine,
Riayet ettirip alın terine,
Aldığımı tutup yerli yerine,
Koyan etti beni Yunus emmiler.

Müçtehit'im başlayarak genimden,
Boyun, posum, endamımdan enimden,
Sırasıyla benliğimi tenimden,
Soyan etti beni Yunus emmiler.

İsmet Murat (Müçtehit)
Halk Şairi