Ay Vaktimi Yol Vaktimi Şiiri - Kazım Bey ...

Gözlerini açıp bakıversen
yüzüme,
Kanadığını yüreğimin
göreceksin elbette.
Kentimden kaçtım,
Kendimden kaçamadıktan sonra!
Yüreğimi bezirgana açtım
Ama,
sana açamadıktan sonra...
İnsanlar eskiden yalanda olsa
gülümserdi.
Fırtına birikiyor içimde;
Kışlar,
hazanlar içimde
yeşermekte.
Akıp gidiyor bir şeyler
ellerimden,
Ellerinden,
ellerden.
Yine
ellerimizden hiç bir şey
gelmemekte.
Sorun başka!
Yara başka!
Dert başka!
Derman başka! ...

Gitti gidiyor içimde ki Kazım...
Yol başka.
Diyar başka.
Beni anlamak mı
istiyorsun?
Sevdiğini söylemek mi
istiyorsun?
Haydi ne duruyorsun?
Tut elimden
yüreğine götür!
Yüreğin’se
gitmek istediğim yerde kalsın! ..

İçim de bir kurtçuklar
sıra sıra olmuşlar

Daldan dala dolaşıyorlar.
Bu diyara,
bu iklime
bahar gelir mi?
Kanayan bu yürekten
böyle de el ayak
çekilir mi?
sevgilim,
dostum
yollar uzak.
Yollar çetin.
Ben yorgun,
ben yalnız!
Böyle de yalnız olunur mu?
Böyle yalnız,
böyle çetin bir yola gidilir mi?

Yolcuyum kanıyorum.
Yoldayım kanıyorum.
Kanadıkça kanıyorum.
İçimden,
İçin, için kanıyorum.
kanamalar yol alıyor.
Kızıl güllere gebeyim,
uzat ellerini gül vereyim.