Ay'sız Gece Şiiri - Feyza Muhurlu

Gökyüzümde aysızdı geceler
birkaç gece derken göründü sonunda
meğer geç doğuyormuş hiç yetişememişim
sana geç kaldığım gibi..
erken gelseydin,sana geç kalmasaydım
isterdim ki; gözlerimi kamaştırsaydın yine
ve ben,hiç görmeseydim ayı yıldızları
ışığınla aydınlansam yeterdi..

Duysaydın sana nasıl yorulmadan geldiğimi
ellerim boş döneceğimi bile bile.
bir çocuğun dileği gibi düşün;
her gece rüyalarına giren,süsleyen
tam elini uzattığında,yok olması gibi
yıldızlardan fal tutarken
gökyüzümden düşen yıldızları toplayıp
geleceğin günleri aydınlatan bir günyüzü hayaliyle
doğuyor her sabah güneş..

Bilmem ki; şikayetin faydası olur mu?
Ama düşlerimde küstü artık
göremiyorum rüyalarımda silüetini bile
uğultu gibi sesinden başka hiçbirşey yok..

İyisi mi geçelim bu faslı dersen;
geçilmez ya
ne kadar kalırsak daha derine işleyecek izleri
ve batacağız yine aşka.

Aysız gece bak!
ne yapsak doğmuyor
ıssızda saklı yaralarımızı
aydınlatmıyor..

Her sevda bir ölüm ise, her ayrılık ne o zaman?

Kaderde acıyla yitip gitmek varsa bu dünyada
elden ne gelir,dur durak bilmeden yürümek
ileriyi düşünmeden,korkmadan tümseklere takılıp düşmekten
gözleri dikip uzaklara,yıldızlardan hesap sormak
artık ay görünsün,aydınlanalım diye..

Hercai rüyalarında,başıbozuk uykularım zamansız
talan eder,yağmadan kalanlarından daha fazla
delice yangından, kalan çığlık yerine
duyulmayan inceden bir suskunluk..

Bir eflatun..
24 07 2011 Bodrum(Gümüşlük)