Ay pırıl pırıl Şiiri - Müslüm İnan

Ay pırıl pıril
Kederli bir akşam ay pırıl pırıl
Sazlık bataklıkları geçtik kürtüldük gibi
Rüzgar başladı fırtına koptu kurtulmuşken
Ömrümüzün sonbaharında yorgun duşacaktık
Anlaşılmiyan bu kara bulut ortaya çıkmasaydi
Okadar mütsüz değildik bayirköyünde
Karanlıktaki el bizi alıp göturmeseydi
Çürük sarı yapraklar dökülüyor istanbul da
Gelen bayirkölüler çoğalıyor istanbulda
Nasılsa kürtülmuşlar kadınlar kızlar küçükler  dağında
Karanlıkta anlaşılmaz gelen sesler
Havasında mütsüz dolaşır bülütlar
Neredeyse görünmez gelinler kızlar
Tepeden tırnağa katran geceler
Ateş gibi örümcek kafalı herifler
Dalgın dalgın gidersin Tahtakale küçük pazara
Tepeden türban katran geceler
Ve sen yorgun düşersin
Dalgın sarışını düşünürken
Ömrünün son baharındayken
Karanlık bir golgegibi uzaklaşırsın
Bedenini sarar ayrılık korkusu
Gram gram tükeniyor birdaha o eli tütamasıñ
Birer birer azalırken telefon mesajlarında
Düşunursün nasıl öldü gitti o kocaman adam
Korkarım sıranın sana geldiğini anlarsın
Düşer üstüne akşamın ayazı
Neredeyse ay şarkının vermiş gölleçeye
Bugunde geçti halkalının çöplüğüne
Genzimi yakar nemli havası
Pişmanlık fayda etmez
Nerde kaldı Eflatun kokan dağlarımız
Şiir Müslüm İnan